Page 83 - Book จากถานดบ
P. 83
จากถ่านดิบ...
สู่มณีที่(พอ)มีค่า 81
เวลาผมเดินไปถ่ายรูป โดยเฉพาะถ่ายคุณนก... ดูหนัง...ดูนก...แล้วย้อนดู...ตัวเอง
มักจะรำาลึกถึงคำาพูดนี้เสมอ
เพราะการจะถ่ายคุณนกแต่ละท่านนั้น...“ไม่มีวันหลัง” และ “ไม่มีโอกาสต่อไป”
คุณนกจะไม่ปรากฏมาให้เราเห็นบ่อย และเมื่อเห็นก็ไม่เคยกวักมือเรียก
แถมไม่เคยยืนรอนานเกิน ห้า ถึง สิบวินาที
ดังนั้น...ต้องทั้งแม่น และ เร็ว
หากถ่ายขณะนั้น เวลานั้น วินาทีนั้นไม่ได้...
ก็..ไม่ได้ถ่าย และต้อง...กินแห้ว
