Page 2 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 2
8 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
กับหน้าผากมีรอยเส้นบางๆ พาดให้เห็นหลายรอยเหมือนเธอเพิ่งไปเข้าฐาน
ผจญภัยในป่าและถูกกิ่งไม้ขีดข่วนมาหมาดๆ ส่วนช่วงแขนเรียวบอบบาง
ซึ่งโผล่พ้นชายแขนเสื้อยืดสีเข้มก็มีรอยช�้าสีเขียวแกมม่วงตัดกับผิวขาวนวล
ไม่น่ามอง
และเพื่อที่จะไม่ต้องสบตากับใคร หรือตอบค�าถามใดๆ หญิงสาวเลย
เลือกที่จะทุ่มเทความสนใจทั้งหมดให้แก่ภาพทิวทัศน์ภายนอกหน้าต่าง
สี่เหลี่ยมแคบๆ ของเครื่องบินสลับกับเพ่งมองโทรศัพท์มือถือในมือ หรือถ้า
จะพูดให้ถูกก็ต้องบอกว่าเป็นข้อความบางอย่างที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ เพราะ
เธออ่านทบทวนมันอยู่หลายครั้งและใช้ปลายนิ้วเลื่อนหน้าจอขึ้นๆ ลงๆ อยู่
หลายหนเหมือนต้องการวิเคราะห์ถ้อยค�าบนนั้นทีละค�า ทีท่าหมกมุ่นกับ
อุปกรณ์สื่อสารในมือจนไม่ได้ฟังค�าประกาศของพนักงานต้อนรับ
แอร์โฮสเตสสาวสวยประจ�าเครื่องบินต้องเดินมาสะกิดเธอถึงสองหน
เพื่อเตือนให้หญิงสาวปิดโทรศัพท์มือถือตอนเครื่องก�าลังจะขึ้น และปรับ
ที่นั่งให้ตรง เอาที่เท้าแขนลง แล้วคาดเข็มขัดนิรภัยตอนเครื่องบินเชิดหัวขึ้น
จากรันเวย์ และต้องเอ่ยทวนรายการอาหารซ�้าสามครั้ง เธอจึงตัดสินใจได้ว่า
จะเลือกกาแฟร้อนหนึ่งแก้วเป็นอาหารเช้า
แต่ดูเหมือนกาเฟอีนในน�้าสีน�้าตาลข้นคลั่กจะไม่มีผลกับเธอแม้แต่
น้อย เพราะพอเครื่องบินขึ้นได้ไม่นาน เธอก็ยกที่เท้าแขนขึ้นอีกครั้งเพื่อให้
ที่นั่งกว้างขึ้นกว่าเดิม และชักขาขึ้นอย่างสบายใจ จากนั้นเปลือกตาบาง
ทั้งสองข้างก็ค่อยๆ หรี่ลงจนกลายเป็นปิดสนิท
ตลอดการเดินทางนอกจากเสียงช้อนส้อมกระทบกันแล้ว ยังมีเสียง
กัปตันคอยรายงานสภาพอากาศเป็นระยะๆ และเริ่มถี่ขึ้นเมื่อเข้าเขตประเทศ
ปลายทาง เนื่องจากสภาพอากาศซึ่งปั่นป่วนกับพายุดีเปรสชันที่เปลี่ยน
ทิศทางกะทันหันในช่วงเช้ามืดที่ผ่านมาท�าให้ฟิลิปปินส์เหมือนโดนครอบคลุม
ด้วยผ้าม่านสีด�าผืนใหญ่
แล้วในที่สุดสัญญาณเตือนให้คาดเข็มขัดนิรภัยก็เรืองสว่างอีกครั้ง
