Page 7 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 7
อุ ม า ริ ก า ร์ l 13
สายตาตนเอง พร้อมๆ กับยกมือขึ้นลูบส�ารวจใบหน้าโดยอัตโนมัติ รู้สึกเจ็บ
แปลบตรงหน้าผาก และพอยกนิ้วมือขึ้นเพ่งมองท่ามกลางความมืดสลัวก็
เห็นมีคราบสีคล�้าติดมาด้วย อะไรบางอย่างคงบาดเข้าที่บริเวณนั้นพอดี แต่
แผลคงไม่ลึกนัก เพราะเลือดหยุดไหลแล้ว
จากนั้นความปวดร้าวก็ค่อยๆ จู่โจมเข้ามาหา รู้สึกราวกับกระดูกใน
ร่างกายก�าลังจะหลุดออกเป็นชิ้นๆ โดยเฉพาะช่วงขาที่ดูจะเจ็บมากและปวด
แสบปวดร้อนเป็นพิเศษ
พอก้มมองลงไปก็พบว่ากางเกงขายาวที่ใส่อยู่ ถูกตัดขาขาดออกจน
เสมอหัวเข่าทั้งสองข้างตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ เลยเผยให้เห็นช่วงหน้าแข้งถนัด
ตา ผิวหนังบริเวณนั้นทั้งแดงก�่าและปวดแสบปวดร้อนจนรู้สึกได้ ขณะที่ช่วง
ต้นขาก็คงได้รับบาดแผลจากของมีคม เพราะมีรอยขาดยาวเท่าฝ่ามือหลาย
รอยปรากฏอยู่ ส่วนบริเวณท่อนแขนก็มีริ้วรอยขีดข่วนพอเรียกเลือดให้ไหล
ซิบๆ
แต่ดูเธอจะโชคดีกว่าคนอีกหลายคน เพราะเมื่อสายตาเริ่มชินกับ
ความมืดรอบตัว ก็พบว่าก�าลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ใต้ชะง่อนหินที่ค่อนข้างกว้าง
และยาว พอให้คนนับสิบคนเข้ามาหลบพายุฝนได้ แต่คนที่รวมตัวกันอยู่ใน
ที่แห่งนี้ล้วนเป็นคนเจ็บเสียเป็นส่วนใหญ่ ถ้าพวกเขาไม่นั่งพิงผนังถ�้าเอาไว้
ก็จะนอนทอดกายครวญครางอยู่บนพื้นทราย
หลายคนได้รับบาดแผลไฟไหม้ฉกรรจ์จนเสื้อแสงไหม้และขาดวิ่น
เลยอุปาทานคล้ายกับได้กลิ่นใยผ้าไหม้ไฟฉุนกึกลอยมาเข้าจมูก ขณะที่อีก
หลายคนมีคราบเลือดเกรอะกรังบริเวณใบหน้าหรือล�าตัว แต่คนที่ได้รับบาด
เจ็บมากที่สุดนั้นดูเหมือนจะเหลือขาเพียงข้างเดียวและนอนสลบไสลอยู่ เธอ
จึงต้องเบือนหน้าหนี พร้อมพยายามกล�้ากลืนความรู้สึกคลื่นเหียนที่ก่อตัว
ขึ้นลงไปในล�าคอ จากนั้นก็แข็งใจลุกขึ้นยืน แล้วตอนนั้นเองที่หญิงสาว
สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
ใครบางคนก่อกองไฟขึ้นที่บริเวณชายหาด
