Page 6 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 6
12 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
เครื่องบินบางส่วนหายไปจนกลายเป็นช่องกว้างขนาดใหญ่ ท�าให้ควันกลุ่มโต
พวยพุ่งเข้ามาพร้อมๆ กับสายฝนที่ซัดสาดอย่างไม่ปรานี
ฝันที่มีกลิ่นเค็มของน�้าทะเล ผสมกับกลิ่นไหม้ของเสื้อผ้า และเนื้อ
สดๆ ไปถึงละอองไอน�้ามันลอยคละคลุ้งปะปนกันในอากาศชวนให้นึกถึง
อดีตที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่นาน จนอุปาทานคล้ายกับว่าเหม็นจนอยากอาเจียน
ฝันที่ท�าให้ฝ่ามือสองข้างเปียกชื้นด้วยเหงื่อกาฬจ�านวนมาก ส่วนขา
ทั้งสองก็สั่นระริกไร้เรี่ยวแรงแม้จะขยับปลายเท้าไปมาก็ท�าได้ไม่ถนัดนัก
ความรู้สึกปวดแปลบเข้าจู่โจมตั้งแต่บั้นเอวลงไปโดยไม่มีสาเหตุ รองเท้าหนัง
เนื้อนิ่มที่สวมติดตัวมาด้วยหลุดหายไปไหนก็ไม่รู้ เหลือเพียงฝ่าเท้าเย็นเฉียบ
เปลือยเปล่าที่เจ็บแปลบเหมือนเธอเพิ่งเหยียบย�่าลงไปบนเข็มเล่มเล็กๆ สัก
ร้อยเล่มมาหมาดๆ
ฝันที่เหมือนจริงเสียจนไม่อยากจะโดยสารเครื่องบินไปอีกนานแสน
นาน ถ้าไม่ติดขัดว่าเธอต้องการหนีหน้าจากใครบางคนไปให้ไกลแสนไกล
หญิงสาวก็คงจะต้องเลื่อนการเดินทางครั้งนี้ไปแน่ๆ
แล้วความคิดนี้ก็ท�าให้เธอสะดุ้งจนตัวโยน
ใช่แล้ว!
สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความฝัน และเธอเป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิต
หญิงสาวพึมพ�าบอกตัวเอง โดยมีเสียงเต้นของหัวใจดังก้องในหูอย่าง
เสียขวัญ ตอนนั้นเองที่เธอพบว่านอกจากเสียงหัวใจเต้นรัวเร็วแล้วยังมีเสียง
บางอย่างดังแว่วขึ้น เลยเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจจึงพบว่าเสียงนั้นดังเซ็งแซ่อยู่
รอบๆ ตัวนี่เอง
ทั้งเสียงเด็กร้องไห้กระจองอแง ผู้หญิงสะอึกสะอื้น ผสมเสียงครวญ
ครางในหลายภาษาของใครต่อใคร แต่ความต้องการของพวกเขาเหล่านั้น
ล้วนสื่อไปในทางเดียวกันทั้งสิ้น
ทุกคนต่างต้องการความช่วยเหลือและอยากระบายความเจ็บปวด
เธอเลยได้สติผวาลุกขึ้นและเบิกตากว้างมองรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ
