Page 11 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 11
อุ ม า ริ ก า ร์ l 17
ฝ่ายนั้นค่อยๆ อ่อนลง ก่อนพึมพ�าว่า
“ได้...ฉันจะรอก็ได้...ฉันรอถึงพรุ่งนี้”
“ส่วนคุณ...” นางฟ้าในชุดสีชมพูของพวกเธอเลื่อนสายตาไปที่สาว
ใหญ่ ซึ่งยืนอยู่ใกล้ชายหาดเป็นล�าดับที่สอง “กลับไปนั่งพักก่อนดีไหมคะ
คุณหมอพุฒิภัทรเพิ่งเย็บแผลให้คุณเมื่อกี้นี้เอง ถ้าขยับเนื้อตัวมากๆ เลือด
มันจะไหลออกมาได้นะคะ แล้วฉันเคยอ่านเจอมาว่า ฉลามจมูกไวกับกลิ่น
เลือดมาก”
ค�าขู่นั้นได้ผล เพราะคนที่สติแตกเป็นคนแรกยกมือขึ้นโอบรอบเอว
หนาของตัวเองอย่างหวาดหวั่น พร้อมส่ายหน้าช้าๆ และพูดออกมาด้วย
ดวงตาเลื่อนลอยว่า
“ไม่...ฉันยังไม่อยากเป็นเหยื่อฉลาม”
เมื่อแกนน�าสองในสามเปลี่ยนใจ คนที่เหลือก็ค่อยยอมสงบลง แอร์-
โฮสเตสสาวสวยเลยถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นก็หันมาสบตากับเธอ
เข้าพอดี ฝ่ายนั้นเลยเดินเข้ามาหาราวกับหยั่งรู้ว่าหญิงสาวมีค�าถามที่อยากรู้
เธอกระแอมในล�าคออยู่นาน เพราะพบว่าคอแห้งผากและน�้าลายเหนียวหนึบ
จนแทบเปิดปากพูดไม่ได้
“คุณรู้ไหมคะ ว่าฉันสลบไปกี่วัน” ในที่สุดเธอก็เค้นเสียงออกมาได้
ส�าเร็จ
“สองวัน หนึ่งคืนค่ะ คุณมีไข้ คงจากพิษบาดแผล และได้รับบาดแผล
ไฟลวกที่ขาด้วย ดีที่เรามีนายแพทย์พุฒิภัทรเดินทางมาในเที่ยวบินนี้ด้วย
เขาเลยพอจะช่วยรักษาอาการเบื้องต้นของคุณไปได้”
นี่เองคือค�าตอบของกางเกงที่โดนตัดขาและอาการปวดหัวมึนงงใน
ตอนแรก
พูดจบคนพูดก็ก้าวเข้ามาเดินเคียงข้าง ท�าท่าคล้ายจะประคองแต่ก็
ไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวแต่อย่างใด เพียงแค่เดินเคียงข้างเป็นเพื่อน เหมือนจะ
พาเธอไปส่งที่รอบกองไฟเท่านั้น
