Page 16 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 16
22 l พ ร ะ จั น ท ร์ ซ่ อ น ห า
น�้าเสียงมั่นใจคล้ายไม่ยี่หระต่อสิ่งใดว่า
“ก็พวกเราไม่มีอะไรจะเสียแล้วไม่ใช่หรือคะ ลองท�าตามที่คุณรวงข้าว
บอกก็ไม่น่าจะเป็นอะไร เพราะถึงมันจะไม่เป็นจริง แต่ก็น่าจะท�าให้พวกเรา
ได้รู้จักกันมากขึ้น และอย่างน้อยคืนนี้พวกเราก็จะได้มีอะไรท�า ไม่ฟุ้งซ่าน
หรือซึมเศร้าจนคิดจะวิ่งลงทะเลไป”
พูดจบก็เห็นรวงข้าวส่งยิ้มอ่อนๆ คล้ายจะให้ก�าลังใจมา ขณะที่ดวงตา
ของฝ่ายนั้นเหมือนมีอ�านาจลึกลับสะกดให้เธอเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดออกไป
โดยไม่ลังเล
“ความลับที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้เกิดขึ้นเมื่อสามเดือนก่อน...”
