Page 39 - พระจันทร์ซ่อนหา
P. 39
อุ ม า ริ ก า ร์ l 45
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ภาสันต์ดูสุภาพ เรียบร้อย แต่หูตาแพรวพราว
ดูหลุกหลิกไม่น่าไว้ใจ ส่วนนายเขน ฟอร์มจัดกว่า เข้มกว่า แถมหน้ายังโหด
ไม่เบา และเขาน่าจะใหญ่ที่สุดในไร่นี่เลยละ เพราะใครๆ ก็กลัวเขาทั้งนั้น
แถมเขายังเป็นคนที่ตัดสินใจรับฉันเข้าท�างานด้วย”
“ถ้าอย่างนั้นเต็มต้องจับตาดูนายเขนให้มากๆ” เมืองแมนส�าทับ
“ไม่รู้จะได้ดูก่อนหรือตายก่อน” เต็มดวงบ่นพึม
“ผมว่าคนอย่างเต็มหนังเหนียว ไม่ตายง่ายๆ หรอกน่ะ” เมืองแมน
ให้ก�าลังใจ แต่เต็มดวงฟังแล้วขวางหู
“หมายความว่ายังไงยะ”
เมืองแมนหัวเราะแหะๆ ก่อนพยายามให้ก�าลังใจเธอตามแบบของเขา
“ก็หมายความว่า เต็มเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ใครที่ไหนจะ
คิดฆ่าแกงได้ลงคอ เต็มแค่ไปท�ากับข้าวในไร่อมรมัทนา ไม่ได้ไปท�าอะไรสัก
หน่อย”
“แต่นายเขนบอกว่า ทุกคนที่ท�างานที่นั่นมีค่าหัว” เธอคร�่าครวญ
“อันนี้ผมว่ามันเวอร์ไปนะ” เมืองแมนไม่เห็นด้วย
“เวอร์ไม่เวอร์ฉันก็ไม่รู้ละ แต่วันนี้ตอนออกมาที่นี่ ก็มีคนสะกดรอย
ตามเรามา และเขาก็ท�าเอาฉันเกือบหัวใจวายตอนซิ่งหนีมือปืนพวกนั้น”
“ต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ๆ”
“บังเอิญจริงก็ดีสิ ฉันยังไม่อยากตายนะโว้ย”
หญิงสาวบอกเสียงงอแงเหมือนเด็ก ท�าให้เพื่อนสนิทถอนหายใจเฮือก
หนึ่ง ก่อนบอกว่า
“เออ รู้ ไม่มีใครอยากตายหรอก แต่ถึงเต็มไม่ไปท�างานที่นั่น เต็มก็
มีสิทธิ์ตายได้เหมือนกัน ตายทั้งเป็นไง รู้ไหม”
“ฉันจะตายทั้งเป็นอย่างที่แกบอกได้ยังไงกัน”
แทนที่จะตอบ เมืองแมนกลับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาใช้แทนเครื่อง
คิดเลข แล้วก้มหน้าก้มตาง่วนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาประชิดกับ
