Page 16 - จากบุตรช่างสู่บัลลังก์ศาล
P. 16
เนื่องจากเป็นการสอบสนามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตครั้งแรกของผม ผมกลัวว่าจะถูก บรรพ ๒
หาว่าทุจริตในการสอบหากเอาอุปกรณ์อื่นเข้ามาแล้วไม่รู้ว่าเขาห้ามเข้า และก็
ไม่ได้ศึกษามาเป็นอย่างดีว่าสิ่งไหนน าเข้าห้องสอบได้บ้างสิ่งไหนน าเข้าห้องสอบ ข้อแนะน า
ไม่ได้อีกด้วย ซึ่งในวันแรกผมก็ยังไม่ได้เตรียมเสื้อกันหนาวมา หลังจากได้เห็น ____________
หลายคนใส่เสื้อกันหนาวเข้าสอบ ผมก็รู้ซึ้งเลยทันทีว่า วันที่ ๒ จะต้องเอาเสื้อกัน
หนาวมาด้วย เพราะในห้องสอบหนาวมาก ท าให้สมองชาจนถึงขั้นคิดอะไร หมวด ๑ ข้อแนะน าการใช้ชีวิต
ออกไปชั่วขณะเลยทีเดียวครับ แต่ช่วงเวลานั้นก็ไม่รู้อะไรมาดลใจให้ผม ผม บทที่ ๑ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเริ่มต้นที่ “จิต”
พยายามควบคุมสติโดยการสูดหายใจเข้าลึกๆ ให้เต็มปอดเท่าที่จะมากได้ ณ ตอน
นั้น แล้วใช้ลูกฮึดผมเรียกได้ว่าลูกฮึดสุดท้ายของผมเลยทีเดียว พยายามเขียน มีผู้กล่าวไว้ว่า “๙ ใน ๑๐ ของความรู้นั่นคือก าลังใจ” ณ ขณะนี้หลาย
อะไรก็ได้ให้ออกมา จากนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าการเขียนเริ่มไหลลื่นขึ้นแล้ว พร้อมกับๆ ท่านคงก าลังทุ่มสุดตัวอย่างแข็งขันกับการเตรียมความพร้อมสู้ศึกครั้งยิ่งใหญ่ของ
ผู้หญิงคนที่นั่งข้างหน้าก็เริ่มควักยาดมออกมาดม ท าให้กลบกลิ่นได้บ้าง ซึ่งผมก็ ชีวิตอันใกล้จะถึงนี้อยู่ มีเคล็ด (ไม่) ลับหนึ่งที่คอยหล่อเลี้ยงก าลังใจให้แก่ผมตลอด
มา ซึ่งหลายท่านอาจมองข้าม ผมใช้เป็นหลักคิดสั้นๆ ง่ายๆ เพื่อให้จิตใจดวงนี้ยัง
ท าให้ผมเพิ่งรู้อีกว่าในการสอบควรเอายาดมเข้ามาได้ ฮ่าๆ^^’ ผมจึงรวบรวมสติ มีพลังอยู่ต่อสู้กับปัญหาและอุปสรรคที่เข้ามาได้ครับ
สมาธิท าข้อสอบต่อไปอีกประมาณเกือบ ๒ ชั่วโมง โดยเร่งความเร็วในการเขียน หลักคิดที่คอยยึดเหนี่ยวจิตใจระหว่างเตรียมตัวสอบที่ผมระลึกถึงอยู่ทุกๆ
ต่อให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะตั้งสติได้ ณ ตอนนั้น ซึ่ง ณ ขณะนั้นผมรู้ตัวว่าท า วัน ส่วนตัวผมยึดอยู่ไม่กี่หลักครับ ได้แก่
ข้อสอบได้เพียง ๓ ข้อ ซึ่งภายใน ๒ ชั่วโมงที่เหลือจะต้องเขียนให้ครบอีก ๗ ข้อ!! ๑. การพักผ่อนอย่างเพียงพอ ถูกต้องแล้วครับ เป็นเคล็ด (ไม่) ลับที่
แต่ผมก็พยายามเขียนพร้อมกับคิดไปในใจด้วยว่า “ยังพอมีเวลา ท าให้สุดลม ส าคัญจริงๆ ส าหรับตัวผมหากอ่านหนังสือไปแล้วเกิดอาการง่วงอ่านต่อไม่ไหว
หายใจไปเลย เพราะโอกาสสอบไม่ได้มาบ่อยครั้งอาจมีเพียงโอกาสครั้งนี้ ขึ้นมา ผมก็จะหลับไปเลยครับ ซึ่งหากไปอ่านนอกสถานที่เช่น เนติบัณฑิตยสภา
โอกาสเดียวเท่านั้น” แล้วผมก็ผ่านช่วงเวลาอันโหดร้ายนั้นมาได้. ผมจะไม่ทรมานฝืนตนเอง ผมคิดว่าร่างกายก็เหมือนเครื่องยนต์ ถ้าเมื่อใด
เครื่องยนต์ร้อน เราฝืนขับไป เครื่องก็จะพังง่ายเปล่าๆ การฝืนตนเองอ่านไปก็ยิ่ง
จะเสียเวลาไปเปล่าประโยชน์ เพราะเมื่อใดที่ผมบังคับตัวเองให้อ่านไปก็จะไม่จ า
อยู่ดีครับ
จงมองปัญหาให้เหมือนกับ "เม็ดทราย"..ถึงจะเยอะมากมาย..แต่เม็ดทรายก็ "เล็กนิดเดียว"
