Page 13 - จากบุตรช่างสู่บัลลังก์ศาล

ผมในช่วงเวลานั้นจึงรู้สึกใจหายไปเลยที่เดียว เพราะจากแต่ก่อนที่เรายังเป็นเด็ก และฝึกท าข้อสอบเก่าอย่างไม่ลดละ คิดในใจว่าเราเหนื่อยเท่านี้แต่คุณพ่อกับคุณ

จะจ าความได้ว่าไม่คุณพ่อก็คุณแม่ที่จะคอยไปส่งผมที่โรงพยาบาล ไม่ว่าจะเป็น แม่เราเหนื่อยและเจ็บป่วยมากยิ่งกว่าอีก แทนที่จะมามัวแต่กังวลเพราะเราก็ไม่มี
เพียงไข้หวัด บาดแผลถลอกเล็กๆ น้อยๆ เพียงใดก็ตาม แต่มาวันนี้ผมเริ่มต้องไป ความรู้เรื่องแพทย์รักษาอยู่แล้ว หากสอบไม่ผ่านอีกก็ต้องรบกวนงบประมาณ

ส่งคุณพ่อมาโรงพยาบาลแล้ว เริ่มที่จะรู้ซึ้งถึงความรู้สึกที่เป็นห่วงเป็นใยคนที่เรา จากทางบ้านนานเข้าไปอีก ก็จะท าให้คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ได้พักผ่อนซักที ทั้งหาก

รัก การที่ต้องรอลุ้นผลจากแพทย์นานๆ ว่าคุณพ่อเป็นอะไรกันแน่ และคอยนั่งคุย ผมจะกลับไปซ่อมรถแทนคุณพ่อกับคุณแม่ก็ท าไม่เป็นอีก และคิดว่าคงจะท าให้
นั่งเป็นเพื่อนท่านเวลารอคิวในจุดบริการต่างๆ ทั้งเมื่อลองย้อนนึกดูเท่าที่ผ่านมา ท่านทั้งสองเสียใจอย่างยิ่ง เพราะส่งเสียผมมาถึงจุดนี้แล้ว แต่ผมกลับท ามัน

ผมคุณพ่อไม่เคยมีอาการเจ็บปวดระยะยาวอย่างนี้มาก่อน ท่านจะเป็นคนแข็งแรง พังทลายไปเสียจนหมดสิ้น และยังอาจท าให้กิจการท่านไปเสียหายอีกด้วย คงจะ
ตลอดมา หักโหมกับงานหนักเพียงใดก็ผ่านพ้นไปได้หมด ผมจึงเริ่มคิดในใจว่า วัน ไม่มีทางท ามาหาได้มาเลี้ยงดูท่านในยามชราอีก ในความคิดของผมช่วงเวลานั้นจึง

เวลามันผ่านไปเร็วขนาดนี้เลยหรือ ไม่ทันคิดตั้งตัวเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนเลย มัน คิดว่า ท าเท่าที่ท าได้ คือ อ่านหนังสืออย่างตั้งใจเตรียมความพร้อมให้มากที่สุด
ถึงเวลาแล้วหรือนี่ที่คุณพ่อผมเริ่มมีจะอายุมากขึ้นแล้ว และหากผมยังสอบ เพื่อสู้ศึกในการสอบที่ใกล้จะมาถึงนี้อย่างสุดใจเพียงเท่านั้น.

ราชการอะไรไม่ได้ ก็จะยังไม่ได้งานท ามีเงินใช้เป็นของตัวเองแล้วจะท าเช่นไร ๓. เหตุการณ์ส าคัญอันน่าหวาดเสียวของผมอีกเหตุการณ์หนึ่ง ก็คือ ช่วง

ทางบ้านต้องแย่แน่ๆ เหตุการณ์นี้จึงกลับท าให้ผมมีแรงที่จะฮึดสู้เพื่อคุณพ่อและ ที่ผมสมัครสอบผู้ช่วยผู้พิพากษาประจ าปี ๒๕๕๘ ไปแล้ว ต่อมาช่วงปลายเดือน
คุณแม่อีกสักครั้ง ผมจึงตั้งเป้าหมายใหม่อย่างชัดเจนว่า “ผมจะต้องน า

ความส าเร็จไปกราบเท้าท่านทั้งสองให้เร็วที่สุด จะท าให้ท่านทั้งสองเห็น มิถุนายน ซึ่งเป็นระยะเวลาเหลืออีกเพียง ๑ เดือนเศษ ก่อนวันสอบวันแรกคือจะ
เริ่มสอบในวันที่ ๒ สิงหาคม ๒๕๕๘ ผมมักจะเล่นฟุตซอลในซอยเล็กๆ ที่หน้า
ความส าเร็จของผมให้ได้”
หอพักในกรุงเทพกับพวกพี่ๆ เพื่อนๆ ที่อยู่หอเดียวกันในตอนเย็นเป็นประจ า เพื่อ
เมื่อผมกลับมาอ่านหนังสือที่กรุงเทพฯ ตามเดิม เป็นเวลาที่เปิดรับสมัคร ผ่อนคลายความเมื่อยล้าจากการไปอ่านหนังสือที่เนติบัณฑิตยสภาทั้งวันแล้ว วัน

สอบผู้ช่วยผู้พิพากษา แต่ผมก็จะคอยติดตามผลอาการของคุณพ่อจากทางบ้านมา หนึ่งขณะที่ผมก าลังเล่นอยู่ๆ ก็เกิดอาการวูบกะทันหันประกอบกับจังหวะชนกับ
โดยตลอด แต่ยังได้ข่าวว่าพ่อยังป่วยเจ็บไม่ค่อยดีขึ้นเลย ซึ่งท าให้ผมเป็นห่วงและ เพื่อนที่เตะบอลด้วยกันแล้วล้มใส่ยางรถยนต์ที่เอามาวางซ้อนกันเพื่อให้กั้นลูก

กังวลอย่างมากไม่หาย ในใจก็คิดไว้ว่าผมคงต้องเร่งสอบอะไรให้ติดจะได้มีหน้าที่ ฟุตบอลไม่ให้กลิ้งไปไกล ตอนที่ล้มใส่ยางรถดังกล่าวผมก็นึกในใจแล้วว่ายางรถ

การงานที่มั่นคงโดยเร็วเท่านั้น ณ เวลานี้คงเท่าได้เพียงเท่านี้ จากนั้นผมจึงต้อง น่าจะนุ่มพอที่จะรับน้ าหนักตัวผมที่จะล้มทับใส่ได้ไม่ถึงกับกระแทกพื้นถนนที่เป็น
เปลี่ยนความกังวลดังกล่าวให้เป็นแรงผลักดันให้ผมมีแรงฮึดสู้ตั้งใจอ่านหนังสือ คอนกรีต แต่แล้วเมื่อค่อยๆ ล้มตัวลงบนยางรถกลับท าให้เกิดไถลตัวลงถึงพื้นถนน