Page 25 - ΑΝΤΙ - Τεύχος 22

, ΠΩΣ KAI FIATI

KAI AHO ΠσΙοΥΣ

HPAFMATIKA AIAAYQHKAN‘

01 ENOHAEZ AYNAMEIZ

zTH MEzH ANATOAH

Ἀπάντηση στὸν κ. K. Παπαγεωργόπουλο,

ἀντιστράτηγο ἐ.ἁ., τέως ὁιοικητὴ τῆς ΚῩΠ

Τοῦ Λάμπη Ράππα

Τὸν τελευταῖο καιρό, με ἀφορμὴ τὴν κινητοποίηση τῆς Δικαιοσύνης ἐναντίον

τῶν ἀπριλιανῶν πραξικοπηματιῶν, βλέπουν τὸ φῶς, σὲ ὁλόκληρο σχεδον τὸν

τύπο, ὁημοσιεύματα πού, μὲ τὴν ἀναφορά τους καὶ σὲ παλιότερες ἑποχές,

συμπληρώνουν κενὰ καὶ βοηθοῦν ἔτσι τὸν αὐριανὸ ἱστορικό για τὴ σωστὴ

ἑξιστόρηση καὶᾰξιολόγηση τῶν γεγονότων τῆς σύγχρονης ἱστορίας μας.

Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναικαὶ τὸ ὃημσσίευμα τοῦ Προέὸρου κ. Π. δηλαδή, αὐτοὶ «διέλυσαν τὶς ἓνοπλες δυνάμεις τῆς M.A., γιατί

Κανελλόπσυλσυ «Πῶς ἐφθάσαμε στην 21η Ἀπριλίου 1967», ὁὲν ἤθελαν νά πάνε νὰ πολεμήσουνέ»

ποὺ ὃημοσιευεται σὲ συνεχειες στην «Καθημερινή». Σ’ αὐτό, Τριάντα ὁλόκληρα χρόνια μσνόλογσυ ἔχουν κάνει πολὺ

ἐκτὸς ἀπὸ τὴ συμβολή του στὴν ἱστορία μὲ τὰ στοιχεῖα ποὺ πρόσφορο τὸ ἔδαφος τῆς Μ.Α. στὴν καλλιεργεια αὐτοῦ τοῦ

παραθετει, ὁ κ. Κανελλόπουλος, κάνοντας τὴν κριτική καὶ τῶν ἱστορικοῦ ψεύδους, ποὺ ἀτιμάζει τοὺς τίμιους άγωνιστὲς τῆς

δικὼν του λαθών, δίνει ἕνα ῦψηλὸ παράδειγμα ἤθους καί ἐντι- M.A., οἱ ὁποῖοι μὲ άπόλυτη συναίσθηση τοῦ πατριωτικοῦ τους '

μότητας, που πρέπει νά χαρακτηρίζουν πάντοτε ἕναν ἠγέτη. Βε- χρέους - ὅπως θέλει γιά τὸν ἑαυτό του ὁ κ. Παπαγεωργόπσυλος

βαίως, κατὰ τεκμήριον, ὁ ἡγετης ὁὲν πρέπει νὰ κάνει λάθη, γιατὶ - ἔπραξαν τὸ καθῆκον τους. Σημερα, ἡ περίοδος τῆς Μ.Α. ἀνά-

κάθε λάθος του εἶναι μοιραῐο γιὰ τὴν Πατρίὸα καὶ καμιὰ ἐκ τῶν γεται πιά στὴν περιοχὴ τῆς ἱστορίας. Καθῆκσν, λοιπόν, ὅλων

ὑστέρων αῦτοκριτικη ὅὲν μπσρεῖ να ἐπανορθώσει τὴ ζημιά, ὅσοι ἔζησαν τὴν περίσὸσ αὐτή, σὲ ὅποιον τσμὲα καὶ ἂν βρέθη-

ὅμως ἡ αὐτοκριτικὴ αῦτὴ εἶναι ὁπωσδήποτε χρήσιμη καὶ γιὰ τὴν καν, εἶναι, μὲ μοναδικὸ γνώμονα τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, νά συμ-

ἱστορικὴ ἐκτίμηση τῶν γεγονότων, ἀλλὰ καί, πρόπαντός, γιὰ τὴν βάλουν, ὁ καθενας μὲ τὰ στοιχεῖα ποὺ ὅιαθετει, νηφάλια, ἀντι-

ἀντληση ὃιὸαγμάτων καὶ παραδειγματισμσῦ ἀπὸ τοὺς μεταγε- κειμενικά, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ θάρρος να ὁμολογήσει καὶ τὶς ὃικές

’νὲστερους του ἐνέργειες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, που, ἴσως, με τὸ περασμα τοῦ

Δυπυχιῦς, ὅμως, τὸ παράδειγμα αὐτὸ ὃὲν τὸ μιμοῦνται ὅλοι, χρόνου, θά μποροῦσαν σήμερα νὰ ἀπσὸειχτοῦν κακές, χωρὶς

’Έτσι, λόγου χάρη, ὁ ἑά. ἀντιστράτηγος κ. K. Παπαγεωργὸπου- αὐτὸ νά σημαίνει ὅτι τότε ποῦ ὃιαὸραματίζονταν τὰ γεγονότα,

λος, τέως Διοικητὴς τῆς KYH, στὴν ἀπάντησή του στὸν κ. Κα- ὑπῆρχε ὑποκειμενικὰ ἡ τέτοια πρόθεση.

νελλόπουλσ (((Καθημερινή», 25.5.75), θέλοντας νὰ ἀποσείσει τὰ Νὰ συνεχίζσυμε, ὅμως, ἀκόμα καὶ σήμερα, μὲ τὸν ἴὸισ ἀνεύ-

ὅσα ὁ κ. Π. K. τοῦ καταλογίζει γιὰ τὴ ὃράση του, ὅταν ἦταν θυνσ τρόπο τὴν ἐπανάληψη, άβασάνιστα, τῆς ἴδιας τριαντάχρο-
τήν· '. ': s -

Διοικητὴς τῆς KYH, ἀγωνίζεται νὰ πείσει τοὺς πάντας ὅτι εἶναι νης ἐπωὸοῦ, ὄχι μόνο δὲν ἐξυπηρετσῦμε τὴν ἱστορία, ἀλλὰ ἀντί-

εῶὰςὲιψτήὸιωὰίτται * . ,4, _.-. Α
ἄδικος ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ «τεταρτσαυγουστιανοῡ» ποὺ τοῦ θετα συνεχίζσυμε νὰ τὴ συσκστίζουμε, καὶ ὁ χρόνος, σ” αὐτὴ τὴν

ἀπσὸίὸεται, ὅτι ἤτανε πάντοτε «ὃημοκράτης» καὶ ὅτι πάντοτε περίπτωση, βαθαίνει τὸ σκοτάὸι.

’ ἔπραξε τὸ καθῆκον του ὡς ἔντιμος στρατιωτικός. Καιρὸς εἶναι, νομίζω, νὰ πάψει ὁ μσνόλσγος. Καιρὸς εἶναι

-Δὲν ἔχω τὸ δικαίωμα νὰ ἀμφιβάλλω γιὰ τὴν τέτοια αῦτοαξι- νά μιλήσουν γιὰ τὴ Μ.Α. ὅλοι ὅσοι ἔχουν κάτι ἀποδειγμένσ νὰ

Ï.‘ ολόγηση τοῦ κ. ἀντιστρατήγου, γιατὶ ὁὲν τὸν γνωρίζω, ἀλλὰ προσκομίσουν, σὲ ὅποια πλευρά καὶ ἂν βρέθηκαν τότε. Καιρὸς

’ " οὔτε ἡ κριτικὴ τῆς προσωπικῆς δράσης τῶν ἀλλων εἶναι ἡ ἀσχο- εἶναι, ἐπιτέλους, νὰ μάθσυμε ὅλοι μοις πῶς, γιατί, καὶ ἀπὸ ποι·

λία μου. Αὐτὸ ποὺ μὲκένδιαφέρει ἐδῶ, εἶναι ἡ συμβολὴ τοῦ κα- οὺς πραγματικά ὁιαλύθηκαν οἱ ἔνοπλες δυνάμεις τῆς Μ.Α.

’θῘενός μας στὴν ἱστορική ἀλήθεια. Καὶ ὁ κ. ἀντιστράτηγος, ἀνα- Δὲν προτί θεμαι ἐὸῶ νά ἐπεκταθιῖ) σὲ λεπτομέρειες. Δεν εἷμαι

ἓιῷερόμενος στὰ γεγονότα τῆς Μέσης Ἀνατολῆς γιὰ νὰ προσκο- ἀκόμα ἕτοιμος γι’ αὑτό. Ἴσως κάποτε τὸ κατορθώσω, ὅσο

σεί ἐρείσματα γιὰ τὴν αῦοαξιολόγησή του, ὅχι μόνο δὲν συμ- μπορῶ, ἐξιστορώντας, μὲ βάση ἀδιάψευστα καὶ ἐπίσημαστοι-

,λλει στὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, ἀλλὰ καὶ συνεχίζει, μὲ τὰ γραφό- χεῖα, τουλάχιστο μιὰ Υπλευρά τοῦ δράματος τῆς M.A., ποὺ ἔχω

‘a · ‘ ὃ αιώνιση ἑνὸς ἱστορικοῦ ψεύδους ποὺ ἐπὶ τριάντα προσωπικὴν ἐμπειρία. ,

τικὰ καλλιεργεῑται σὲ βάρος μιᾶς πολιτικῆς πα- Ἑδῶ ἁπλῶς θέλω κι ἐγώ - κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ κ. ἀντι-

στεροὸημοκρατῶν», ὅπωςτοὺς ἀποκαλεῖ, ὅτι, ' στρατηγοῦ - «στὸ ὄνομα τῶν ἰὸεαλιστῶν συναδέλφων μου, νε-,