Page 27 - ΑΝΤΙ - Τεύχος 22

ἐπρότειναν στὸν ἀντισυνταγματάρχη Στυλιανὸ Μανιδακη, διοι- μαθευτεῖ ὁ ρόλος τοῦ καθενὸς ἐκεῖ, ἀτόμων, ὀργανιῦσεων, ὑπη-

κητὴ τότε τοῦ 2ου συντάγματος Πυροβολικοῦ, γνωστότατο καί ρεσιῶν, πρακτόρων, συμμαχικοῦ παράγοντος κτλ., κτλ. Καὶ

ἢ ὃηλωμένο αντίπαλό τους, να ἀναλάβει τὴ ὃιοίκηση τῆς ταξιαρ- πολλα «λάθῃ» θα ἐξηγηθοῡν, τόσο τῶν ὲθνικοφρόνων, ὅσο καί

χίας, ὃηλωνοντας ὅτι Θα πειθαρχήσουν στίς ὃιαταγὲς του, για να τῶν ἀριστερῶν ὀργανώσεων, καὶ στὴν περίοδο τῆς κατοχῆς, καί

άποφευχθεί ή ὅιάλυση τῆς ταξιαρχίας, που μοιραία θα ἐπήρχετο στα ὃεκεμβριανά, καὶ στα μεταβαρκιζιανά, καί, στὴν περίοδο

μὲ τὴν τοποθέτηση ’Άγγλου ὃιοικητῆ (ὅπως ἀπειλοῦσαν οἱ ’Ἀγ- τοῦ ἐμφύλιου πολέμου, καί, γιατί ὅχι, καὶ ὥς τὴν 21η Ἀπριλίου

γλοι), τὸν ὁποῖον ἀρνιοῦνταν να ὃεχθοῦν οἱ «ἀριστεροὸημοκρά- 1967 καὶ στὴν προδοσία τῆς Κύπρου στὶς 15 Ἰουλίου 1974.

τες», θεωριῖ)ντας τὴν τετοια τοποθέτηση προσβλητικὴ τῆς ἐθνι- Ναί, ἡ Μ.Α. εἶναι ἕνα βασικὸ κλειδὶ στὴ σύγχρονη ἱστορία

κῆς τους ἀξιοπρεπειας, ἐφόσον ὃὲν προήρχετο ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ μας. Ἴσως γι’ αὐτὸ τὸ λόγο να βρίσκεται συστηματικα στὸ σκο-

κυβερνηση (ὅπως ἕγινε ἀργότερα). Καὶ Ô κ. Μανιὸάκης ἐδέχθη. τάὸι, τριάντα τόσα χρόνια.

Καὶ οἱ <<αριστεροὸημοκράτες» επειθάρχησαν σ” αὐτόν. Καὶ ή 31.5.1975

Μάρνη 12, Ἀθήνα
ταξιαρχία ὁὲν διαλύθηκε. Καὶ ὁόθηκε ἕνα μάθημα πατριωτικοῦ Λάμπης Ρόπηας

καθήκοντος σ“ ἐκείνους ποὺ σε καιρὸ πολεμου παραιτοῦνται...

Ἰδοὺ ὅμως καί μερικα για τὴ συνέχεια, πολὺ ὃιαφωτιστικάῑ

”Αφοῦ μαται,(ῐ)(-)ηκαν τα σκοτεινα χέὸια τῶν σκοτεινῶν αύ-

των κύκλων τὸν Φεβρουαριο τοῦ 1943, ἀλλάζουν ταχτική, γιατῐ

Πι ’ἑᾶ-
ὃὲν παραιτοῦνται ἀπὸ τὸν ὃεὸηλωμένσσκοπό τους; ἠ πραιτω- (1)7) ’Ξῖμμ Τσουὸεροῦ; «Ἑλληνικὲς ἀνωμαλ is; on) Μέση Ἀνατολή»,

ριανος στρατός, ἢ ὃιάλυσή τουὶ ’Ὲκὸοση Ἀετός, Ἀθῆναι, 1945, σελ. 26

1 . Πετυχαίνουν τὴν ἀποστολὴ τῶν δύο ταξιαρχιων στὴν ἔρημο (2) Τσουὸεροῦ, π,ἔ., σελ. 29

τῆς Ράκκα, στὸν Εὐφράτη, ὅπου ἀπὸ τὸν, Μαρτιο ὣς τὸν (3) Τσουὸεροῡ, σελ. 32

Ἰούνιο τοῦ 1943 ξεθεωνονται οἱ στρατιωτες σὲ περιττά, (4) Στρατηγοῦ Θ. Τσακαλώτου, «Ἀκρόπολις», 5.4.1960.

ασκοπα καὶ ἀνόητα γυμνάσια, σε συνθῆκες ἐρήμου (ἕλ- (5) Τσουὸεροῦ, π.ἔ., σε. 29.
(6) Τσουὸεροῦ, σελ. 29

λειψη νεροῦ, σιμούν. σκορπιοί, φίὸια), ὅταν πια τὸ μετωπο (7) Ντὶνου Κουτσούμη, «Τέσσερα χρόνια ἄγνωστη ἑλληνική ἱστο-

τῆς M.A. εἶχε ἤδη μεταφερθεῐ στην ὀρεινὴ Ἰταλία, καί ἑπο- ρία», Ἕκὸοσι] Γρῖβα, Ἁλεξάνὸρεια, 1946. En} σελῖὁα 65, ἀναφέρε-

μένως οἱ ταξιαρχίες χρειάζονταν ἐκπαίὸευση για ορεινὸ ται, μὲ αὔξοντα ἀριθμὸ 10, ἀνάμεσα σῑοὺς ἀξιωματικοὺς που xara-

πολεμο, ’ ὁικάστηκαν τὸ Σεπτέμβρη τοῦ 1943 ἀπὸ τὸ στρατοὸικεῑο για τὶς

2. Στὴ Ρακκα ἐφαρμόστηκε στ’ἡν ἐντελεια ô μηχανισμὸς τῆς «παραιτήσεις» τους καὶ τὴν ἄλλη ὸιαλυτική τους ὁράσι] orig ταξιαρ-

«προβοκάτσιας» σε βάρος των στρατιωτῶν, που τιμωροῦν- χὶες, καὶ κάπριος Λοχαγός τοῦ Πυροβολικοῠ Κυριάκος [harm/1?ng

ταν για ψύλλου πήδημα. μὲ ἀποστολὴ στίς ἀγγλικὲς φυλα- γόπουλος, «εἷς θάνατον». Mûng πρόκειται για τὸ σημερινό ἐ.ἀ.

κὲς (ἕνα μικρὸ πρότυπο τοῦ Μακρονησιοῦ), άπὸ ὅπου, ἀντιστράτηγο Κ. Παπαγεωργόπουλο, Διοικητὴ τῆς Κ ΥΠ ἐπὶ τελευ-

ταίας κυβερνήσεως Κανελλοπούλου, ἀπὸ τὰ πρῶτα μέλ η τοῦ IA EA,
ὅπως καί ὁ κ. Παπαγεωργόπουλος τὸ ξερει, φυσικά, μετα τιμητὴ τῶν πάντων, ἀκραιφνῆ «ὁημοκράτη», κοί, κτλ,-

δέκα πέντε μέρες ὁ τιμωρούμενος ἒβγαινε φυματικός. (8) Τσουὸεροῦ, π.ἔ., σελ. 29/30.

3. Τὸ ὅτι ή περίοδος αῦτή, τῆς Ράκκα, ôèv εἶχε κανεναν ἀλλο (9) Τσουὸεροῦ, π.ἔ., σελ. 29/30.

σκοπό, παρα τὴ δημιουργία κλίματος τετοιου ποὺ να προ- (10) Βλ. καὶ Τσοιιὸεροῦ, σελ, 8/9.

καλεσει τὴν ἐξέγερση τῶν στρατιωτῶν, για να βρεθεῖ ή δι-

καιολογία για τὴ ὃιάλυση τῶν ταξιαρχιων, φαίνεται καὶ

ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὃὲν μνημονεύει κανείς, ἀπολύτως κα-

νείς, ἀπὸ ὅλους τοὺς μέχρι σήμερα μονολογήσαντες σχετικα

με τὴ M.A. συγγραφεῖς, ἀπὸ τὸν Τσωρτσιλ ὣς τὸν στρατηγὼ

Τσακαλωτο. καί τωρα τὸν ἀντιστράτηγο Κ. Παπαγε-

ωργόπουλο.

4. Καὶ ὅταν καὶ ἐκεῖ απότυχαν τα ἀνομολογητα σχέδιά τους,

παρα τὶς καθημερινὲς καὶ καλοστημενες «προβοκάτσιες»

τους - που κάποτε ἔφταναν καὶ στα ὅρια τοῦ γελοιοιιῑ

ποιὸς δὲν Θυμάται τὴν «πληροφορία» για τό... κόκκινο ΧΑΡΙΤΩΝ ΚΟΡΙΖΗΣ

πανί ποῦ δῆθεν εἶχαν ἀγοράσει οἱ <<ἀριστεροὸημοκράτες»

στὸ Χαλεπι τὴν παραμονὴ τῆς Πρωτομαγιας τοῦ 1943, για ΙᾸᾟῙᾺΡΧΙΚΟ ΚΑΘΕΣῙΩΣ

να κηρύξουν τήν... επανάστασηέ - προχωρησαν ἀδίστακτα

στὴν ἐν ψυχρᾷ) ὃολοφονίαῑ Στὶς 6 Ἰουλίου 1943, ὅταν πια 1967-1974 λεποξὲᾃὲ

οἱ ταξιαρχίες εἶχαν φύγει απὸ τὴ Ράκκα καὶ βρίσκονταν

στὸ Λίβανο, στὴν Τρίπολη καί στὸ Μπάαλμπεκ, ἡ ΕΣΑ τῆς διδσγματα

2ας ταξιαρχίας ὁολοφόνησε ἐν ψυχρά) ὕστερα ἀπὸ ἑνέὸρα

μέσα στὸ χιῦρο τῆς ταξιαρχίας, τὸν νεαρὸ στρατιώτη Πυ-

γμαλίωνα Παπαστεργίου. Καὶ ἒτσι, τὸ σχὲὃιό τους πετυχε.

Γιατί αὐτὴ τὴν «προβοκάτσια» ὀὲν κατώρθωσαν να τὴν ξε-

φύγουν οἱ «ἀριστεροὸημοκρατες». Μπροστα στὸ τόσο

μπαμπέσικα χυμένο αἷμα τοῦ συναδέλφου τους, ὲξεγέρθη-

καν ἐναντίον τῆς ὃιοίκησής τους καί ἓτσι βρέθηκε - ἐπιτε-

λουςΗ - ἡ τόσο ποθούμενη ἀφορμὴ για τὴ διαλυση τῶν

ταξιαρχιιῦν, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1943. ‘O κ. ἀντιστράτηγος, ἐνῶ

ἀναφέρει τὴ ὃιάλυση τῆς ταξιαρχίας, οὒτε κὰν μνημονεύει

τὴ ὃολοφονία τοῦ νεαροῦ Πυγμαλίωνα, για να ἀποδώσει τὴ

διάλυση στή... ὃιαλυτικὴ μανία τῶν «κομμουνιοτῶν»,

·’προσθετοντας ὅμως στα τόσα ἀλλα τριαντάχρονα ψεύδη

καὶ ἕνα ἀκόμα, ὅτι δηλαδὴ οἱ ἐξεγερθέντες «ἐμαχαίρωσαν»

τὸν ταξίαρχο Μπεγέτη, ὲνιῦ κανεὶς ὀὲν τὸν ἐμαχαίρωσεέ

Καὶ ἓτσι αρχισε ἡ ὲφαρμογὴ τοῦ σχεὸίου τῆς διάλυσης ,τῶν

’ἐνόπλων δυνάμεων τῆς Μ.Α., ἀφοῦ δὲν μπόρεσαν να τὶς κάνουν

πραιτωριανές, ποὺ κατέληξε στα τραγικὰ γεγονότα τοῦ Ἀπρίλη

Καιρὸς εἶναι να γραφτεῖ καὶ ἡ ἀληθινὴ ἱστορία τῆς

Πολλὰ διδάγματα ἔχουν να βγοῦν ἀπὸ αὐτὴ τὴ μελέτη. Πολλα

“ ζ σκοτεινὰ σημεῖα τῆς μετέπειτα ἱστορίας μας θα φωτιστοῦν, ὅταν