Page 89 - HistoryofNakornratchasima
P. 89

ความหมายของค�าว่า “ขอม”

                        ค�าว่า ขอม ที่ปรากฏอยู่ในจารึกวัดศรีชุม บรรทัดที่ ๒๕-๒๘ ด้านที่ ๑
                    หลักที่ ๒ กล่าวถึง ขอมสบาดโขลญล�าพงมายึดเมืองสุโขทัย ในช่วงก�าลังจะสถาปนา
                    ราชวงศ์พระร่วง สันนิษฐานว่าจารึกขึ้นในราวปลายพุทธศตวรรษที่ ๑๘ แต่เดิมนั้น
                    ขอม หมายถึง เขมร แต่จากการศึกษาของผู้เชี่ยวชาญทางด้านประวัติศาสตร์
                    ในปัจจุบันหลายคนต่างมีค�าอธิบายค�าว่า ขอม ในนัยยะจากหลักฐานที่แตกต่าง
                    ออกไปถึงความหมายของ ค�าว่า ขอม นั้นไม่ได้หมายถึงกลุ่มคนที่เรียกว่า เขมร
                    เพียงเท่านั้น โดยกรณีศึกษาดังต่อไปนี้
                        กรณีที่ ๑ ค�าว่า กรอม กะหลอม และ ขอม ในเชิงนิรุกติศาสตร์ พบว่า
                    ทั้ง ๓ ค�านี้มีความสัมพันธ์กัน และปรากฏในภาษาไทลื้อ ไทใหญ่ มูเซึ่อ และ
                    จีนฮ่อ ไม่มีภาษาใดที่ใช้ค�านี้ ในฐานะของชาวเขมรในประเทศกัมพูชาแต่ประการใด
                    โดยเฉพาะในภาษาไทลื้อ และไทใหญ่ ค�านี้หมายถึง คนไทยภาคกลาง (จิตร ภูมิศักดิ์,
                    ๒๕๓๕ : ๔๐๓-๔๑๗)
                        กรณีที่ ๒ ค�าบอกเล่าของเจ้าศักดิ์ประเสริฐ ณ จ�าปาศักดิ์ ความว่า “ชาวใต้
                    มาจากใต้ ผิวคล�้า ตัดผมสั้น นุ่งผ้าโจงกระเบนทั้งหญิงทั้งชาย เขาเรียกว่า ‘กะหลอม’
                    แปลว่า ‘ขอม’ ดังนั้นนัยยะของค�าว่า “ขอม” ในบริเวณภาคเหนือของประเทศไทย
                    ไม่ได้หมายถึงเชื้อชาติ แต่เป็นค�าเรียกลักษณะผู้คนทางภายใต้ (นายบุญช่วย
                    ศรีสวัสดิ์, ๒๕๔๗ : ๕)
                        กรณีที่ ๓ ในพงศาวดารหอแก้ว ค�าว่า “คฺยวน และ คฺยวม” มีรากค�าว่า
                    “กฺรวม” และพวก “คฺยวม” หรือ “คฺยวน” ได้ยกทัพมาตีเมืองสะเทิมในปี พ.ศ. ๑๕๙๙
                    แม่ทัพของพวก “คฺยวม” หรือ “คฺยวน” ที่ถูกจับตัวมีรายชื่อ คือ ออกพระราน
                    ออกพระแร ออกพระโบน และออกพระแปะ ซึ่ึ่งบรรดาศักดิ์ “ออกพระ” ก็หาใช่
                    เป็นบรรดาศักดิ์ทางฝ่ายทะเลสาบเขมร แต่เป็นบรรดาศักดิ์ฝ่ายลุ่มแม่น�้า
                    เจ้าพระยา โดยค�าว่า “คฺยวม” หรือ “คฺยวน” หมายถึง กรอมที่ลุ่มแม่น�้า
                    เจ้าพระยาในเขตละโว้-อโยธยา (จิตร ภูมิศักดิ์, ๒๕๓๕ : ๔๔๕-๔๕๘)
                        กรณีที่ ๔ จารึกวัดศรีชุม บรรทัดที่ ๒๓ หลักที่ ๒ กล่าวถึง “ขอมเรียก
                    พระธมนั้นแล สถิตครึ่งกลางเมืองพระกฤษณ์” เมืองพระกฤษณ์ตั้งอยู่ที่ใด
                    สันนิษฐานว่าตั้งอยู่ที่นครปฐม  ซึ่ึ่งเมืองพระกฤษณ์นี้อาจหมายถึงเมืองทวารวดี
                    แต่ขอมที่เรียกพระธมไม่ใช่กลุ่มคนบริเวณเมืองโบราณนครปฐม หรือคนในพื้นที่
                    ภาคกลางตอนล่าง (กรมศิลปากร, ๒๕๒๗ : ๖๒)
                        ผู้เชี่ยวชาญด้านประวัติศาสตร์ได้อธิบายความหมายของค�าว่า ขอม จากบริบท
                    และหลักฐานทางประวัติศาสตร์นั้นค�าว่า ขอม ที่ปรากฏนั้นจึงไม่ได้ความหมายถึง
                    เขมรเพียงอย่างเดียว



                                      รู้เรื่องเมืองโคราช ท่องประวัติศาสตร์และอารยธรรมขอม 87
   84   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94