Page 133 - ผลงานวิชาการโครงการมหกรรมคุณภาพ โรงพยาบาลตรัง 2562
P. 133
“ศรัทธา”
โดย พว.กษมภัฏ สวัสดิรักษ์ พยาบาลวิชาชีพ
สังกัดงานศูนย์มะเร็และการดูแลแบบประคับประคอง โรงพยาบาลตรัง
“ หมอบอกกับคุณหรือยังคะว่าหลังจากนี้คุณต้องรักษาอย่างไรต่อ”
หลังจากสิ้นค าถามของดิฉันผู้ป่วยรายนี้ก็สีหน้าสลด “หมอบอกแล้วว่า
หลังจากนี้ต้องไปฉายแสงที่ มอ.” แววตากังวลในผู้ป่วยรายนี้ก็มีมากขึ้น
และบ่นพึมพ าว่าชั้นคงเป็นมากใช่ไหมจึงต้องไปฉายแสง นึ่งไปสักพักก็
บอกว่าไม่ไปได้ไหม ดิฉันจับมือผู้ป่วยเบาแล้วถามว่า“ท าไมหรือคะที่
บอกว่าไม่อยากไป”ผู้ป่วยตอบมาว่าคงต้องใช้จ่ายเยอะแน่ๆชั้นมีภาระ
มากชั้นไม่มีตังมากพอหรอก”
นี้คือตัวอย่างจากหลายกรณีที่ดิฉันได้พูดคุยเพื่อเตรียมตัวส่งผู้ป่วย
ไปรับการฉายรังสีรักษาหรือเรียกกันว่า “ฉายแสง” ผู้ป่วยมักจะกังวลไม่
ว่าจะกลัวว่าฉายแสง รับรู้ไปว่าหากต้องไปมอ.เพื่อรับการฉายแสงแล้ว
ไม่รอดสักราย บ้างก็กลัวผลข้างเคียงของการฉายแสง บ้างก็ไม่อยากไป
เพราะไกลบ้านไม่มีคนดูแล หลายคนกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย ซึ่งทุกค าถาม
ที่ผู้ป่วยกล่าวมานั้นเกิดจากความวิตกกังวล ความไม่รู้ข้อมูล ไม่รู้วิธีการ
ดูแลตนเองที่ถูกต้อง บางคนปรับตัวไม่ได้ หากต้องไกลบ้าน ซึ่งมีเหตุผล
แตกต่างกันไป
กรณีที่กล่าวในข้างต้นเป็นตัวอย่างผู้ป่วยที่ลุ้นสุดชีวิตว่าเค้าจะ
ได้รับการฉายแสงได้หรือไม่และทันภายใน 42 วันตามเกณฑ์ตัวชี้วัดที่
ก าหนดหรือไม่ ผู้ป่วยรายนี้เป็นผู้ป่วยมะเร็งเต้านมระยะที่ 2 .ได้รับเคมี
บ าบัดก่อนและรับการผ่าตัดเต้านมด้านขวาตามมาแล้วอันตับต่อไปเพื่อ
ลดการกลับเป็นซ้ าผู้ป่วยต้องได้รับการฉายแสงและรับยาตัวแพงๆ
