Page 156 - ผลงานวิชาการโครงการมหกรรมคุณภาพ โรงพยาบาลตรัง 2562
P. 156

ดวงใจของแม่


                       งานของทีม Palliative ไม่ใช่แค่การให้ผู้ป่วยที่หลีกเลี่ยงความตายไม่ได้ ได้จากไปอย่างสงบสุข ไร้

               ความทุกข์ทรมาน แต่เรา...ท าให้ญาติที่ยังอยู่สามารถผ่านช่วงเวลาแห่งความเศร้า แล้วสามารถใช้ชีวิตต่อไป

               ได้ ภายหลังการสูญเสีย  ไม่ว่าเขาเหล่านั้นจะสูญเสีย คนรัก พ่อแม่ พี่น้อง หรือแม้กระทั่ง...ลูก...ที่รักดัง

               ดวงใจ


                       กลางปีที่แล้ว หมอได้รับ consult ให้ไปช่วยดูแลผู้ป่วยเด็ก ที่ Ward หมอจ าได้จนบัดนี้ เพราะเด็ก
               น้อย อายุ 3 ขวบ ที่นั่งอยู่บนตักแม่เพียง 2 คน ในห้องแยกวันนั้น ใครเห็นคงอดเอ็นดูเด็กหญิง ตัวขาว กลม


               ป้อม ตาโตใส ไร้เดียงสาไม่ได้ ถ้าไม่เหลือบไปเห็นรอยเขียวช ้าตามแขนขา คงดูไม่ออกเลยว่า น้องเป็นผู้ป่วย
               มะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะสุดท้าย


                       ในใจหมอหนักอึ้ง เพราะหน้าที่ในวันนี้ เหมือนการกล่าวค าพิพากษา ให้แม่ของน้องได้ทราบว่า อีก

               ไม่นาน... น้องจะสิ้นลมหายใจ หมอเด็กที่ดูแลน้องมาตลอดหลายเดือน ทราบดีว่า มะเร็งเม็ดเลือดขาว ที่ไม่

               ตอบสนองต่อยาเคมีบ าบัด หลายต่อหลายสูตรที่ได้ทดลองมานั้น หมายความเช่นไร ตอนนี้ น้องมีเกร็ดเลือด

               เหลือเพียง 10,000-20,000 เซลล์เท่านั้น แม้จะให้เลือดและเกร็ดเลือดไปเท่าไร ก็ไม่ตอบสนอง ทางเดียวที่ท า

               ได้คือให้หมอซึ่งดูแลแบบประคับประคอง มาคุยแนวทางการรักษากับแม่ของน้องว่า หากทรุดลงจะท าเช่น

               ไรกันดี เพื่อให้ทั้งน้องและแม่เจ็บปวด ทรมานน้อยที่สุด


                       เป็นครั้งแรก ที่หมอเองก็ไม่รู้จะเริ่มพูดจากตรงไหน หลังจากอ ้าอึ้ง ปรับใจไม่ให้เศร้าตามอยู่สักพัก

               ก็เริ่มคุยกับแม่ ถึงโรคที่น้องเป็น และการรักษาที่ดูเหมือนจะมีแต่ทรุดลง และน้องอาจเสียชีวิตได้ตลอดเวลา

               แม่... ซึ่งเป็นสาววัยรุ่น ร่างผอมบาง แต่กลับมีแววตาเด็ดเดี่ยว เหมือนผ่านมรสุมชีวิตมาอย่างหนัก ตอบหมอ

               ด้วยเสียงสั่นเครือว่า “หนูเข้าใจดีค่ะ หมอ ที่หมอบอกมาทั้งหมด มีคนบอกมานานแล้ว ว่าลูกหนูก าลังจะตาย
               แต่หมอจะให้หนูท ายังไง ให้ดูลูกตายไปต่อหน้าโดยไม่ท าอะไรเลยหรอคะ หนูท าไม่ได้”


                       หมอจึงอธิบายกับแม่น้องว่า “แม่มีสิทธิในการเลือกรักษาทุกๆทาง ไม่ว่าจะยังลองรักษาด้วยยาเคมี

               บ าบัดให้ถึงที่สุด ซึ่งเราเห็นแล้วว่ามันไม่ตอบสนอง และรังแต่จะท าให้อาการของน้องทรุด หรือจะแค่รับ

               เลือด เหมือนอย่างตอนนี้ ซึ่งอาจจะท าให้น้องต้องเจ็บปวดทุกครั้งที่พยาบาลต้องควานหาเส้นเลือดทุกๆวัน

               หรือจะหยุดทุกอย่าง แล้วให้แค่ยาแก้ปวด แต่เวลาของน้องก็อาจจะสั้นลง... ที่หมอมาวันนี้ ก็เพื่อพูดคุย

               หาทางออก ว่าทางไหนดีที่สุด เจ็บปวดน้อยที่สุด ทั้งส าหรับแม่และน้อง และหากอาการน้อยทรุดลงมากกว่า

               นี้ เราจะท าอย่างไรกันต่อไป”
   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161