Page 157 - ผลงานวิชาการโครงการมหกรรมคุณภาพ โรงพยาบาลตรัง 2562
P. 157
แม่น้อง ตัดสินใจโดยไม่ลังเล แต่ยังคงมีน ้าเสียงสั่นเครือ น ้าตาเริ่มเอ่อในตาว่า “หนูขอให้เลือดไป
ก่อน แต่หากอาการทรุดลงอีก หนูไม่ขอปั๊มหัวใจ ใส่ท่อใดๆอีกค่ะ แต่ตอนนี้ ขอให้ลูกอยู่กับหนูอีกสักนิดนะ
หมอ” ท่อนสุดท้าย ประหนึ่งเสียงอ้อนวอน พร้อมน ้าตาของแม่ที่หยดลงมา ในขณะที่เด็กน้อยบนตัก ยัง
นั่งเล่นของเล่น เหมือนไม่รับรู้ว่าความตายก าลังจะมาเยือนตัวเองในไม่ช้า
ตอนนั้น เหมือนเวลาได้หยุดเดิน แม้ตัวหมอเองที่ดูแลผู้ป่วยระยะท้ายมาเป็นร้อยคน ก็ไม่รู้จริงๆว่า
ทางไหนโหดร้ายน้อยที่สุดส าหรับแม่ แต่ยังโชคดีที่แม่ได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดส าหรับตนเอง ไม่ใช่หมอที่มี
หน้าที่ตัดสินใจ เพราะตัวหมอเองก็คงตัดสินใจแทนไม่ได้เช่นกัน ได้แต่ยอมรับอย่างนับถือในใจ และทิ้งท้าย
ไว้ว่า “หากวันใดแม่ต้องการความช่วยเหลือจากหมอ หากน้องไม่ไหวแล้วจริงๆ แม่โทรมาหาหมอได้ตลอด
นะคะ หมอจะมียาไม่ให้น้องต้องเจ็บปวดทุกข์ทรมาน หากวันสุดท้ายมาถึง” พร้อมให้เบอร์ติดต่อ และ
ประสานให้น้องได้ตักบาตรข้างเตียง ตามความตั้งใจของแม่ ซึ่งอยากฝากลูกให้เป็นลูกของพระอาจารย์ตาม
ความเชื่อว่าจะต่ออายุเด็กน้อยได้
เวลาผ่านไป 2 สัปดาห์ ประมาณสามทุ่มครึ่ง อยู่ๆก็มีโทรศัพท์ จากแม่น้อง โทรเข้ามา น ้าเสียง
กระวนกระวายปนสะอื้นเหมือนจะขาดใจว่า “หมอคะ หมอช่วยลูกหนูด้วย หนูผิดไปแล้ว หนูไม่น่าบอกว่า
จะเต็มที่ จะทดลองยาเคมีบ าบัดเลย ตอนนี้เค้าเอาน้องไปเข้าห้อง ICU หนูขอโทษ หนูไม่เอาแล้ว หมอช่วย
ให้หนูได้อยู่กับลูกนะคะ ตั้งแต่ 1 ปีที่เริ่มรักษามะเร็ง ไม่มีวันไหนที่หนูห่างกับลูกเลย หนูทนไม่ได้ เค้าไม่ให้
หนูเฝ้า หนูขออยู่กับลูกนะคะ หมอช่วยหนูด้วยนะคะ”
หลังจากปลอบให้แม่ใจเย็น และรับปากว่าจะช่วย หมอก็รีบเข้าโรงพยาบาลไปดูอาการน้องทันที
หน้าห้อง ICU แม่เด็กน้อยยืนจับมือพ่อ เฝ้ามองดูลูกในห้อง ICU ทั้งคู่หน้าตาทรุดโทรม แววตาเศร้าหมอง
เต็มไปด้วยคราบน ้าตา ส่วนเด็กน้อยบนเตียงในห้อง ICU ตัวบวมช ้า เต็มไปด้วยจ ้าเลือดทั้งตัว ดิ้นทุรนทุราย
ร้องไห้จนเสียงแหบแห้ง ดวงตาแดงก ่า ที่ปากแห้งแตกเลือดซึม มีสาย OG ซึ่งมีเลือดปนออกมา ครอบทับ
ด้วย O2 mask ที่แขนมีเครื่องวัดสัญญาณชีพ และเครื่องวัด O2 ที่ขามีเข็มให้เลือด เสียงเด็กร้องกับเสียง
อุปกรณ์ดังระงมไปทั้งห้อง แม้แต่หมอที่ไม่ใช่แม่ของเด็กยังอดสะท้อนใจไม่ได้
หมอจึงไปพูดคุยแนวทางการดูแลกับแม่อีกครั้งว่า จากอาการของน้อง ณ ขณะนี้ดูทุกข์ทรมาน และ
น้องมีแนวโน้มว่าอาจไม่ผ่านพ้นคืนนี้ แม่กับพ่อตัดสินใจเช่นไร แม่นิ่งไป น ้าตาไหลเป็นทาง แล้วตัดสินใจ
ว่า “หนูขออยู่กับลูก จนนาทีสุดท้ายนะคะ ขอให้หนูได้กอดลูก ที่หมอเคยบอกว่ามียาให้เค้าไม่เจ็บ หนูขอให้
ลูกนะคะ ขอให้เค้า...หลับสบาย ไม่ต้องทรมานอีก ถ้าเค้าจะไม่ไหวแล้วจริงๆ”
หลังจากพูดคุยแนวทางกับพยาบาลประจ าห้อง ICU ทุกคนเต็มใจช่วยเหลือให้พ่อแม่ลูกได้อยู่
ด้วยกันในช่วงสุดท้ายเป็นอย่างดี
