Page 10 - รางอบค ละโว ศรโคตรบรณ_Neat
P. 10
ด้านศิลปวัถนธรรม
เรื่องราวขององค์พระธาตุพนมและเมืองศรีโคตรบูร ได้สะท้อนถึงภาพของ
จุมจนและบ้านเมืองในแถบนี้ว่า ต่างมีเจ้าเมืองปกครองเป็นอิสระ ลักษณะเป็น
บ้านเล็กเมืองน้อยกระจายอยู่ทั่วไป กลุ่มที่อยู่ในท้องถิ่นใกล้ องค์พระธาตุพนม
ได้แก่ เมืองศรีโคตรบูร เมืองหนองหารหลวง เมืองหนองหารน้อย เมืองสาเกตุ
หรือร้อยเอ็ดประตู เมืองพาน กลุ่มที่ห่างไกลองค์พระธาตุพนม ได้แก่ เมือง
อินทปัฐนคร (กัมพูจา) และเมืองจุลณี (เวียดนาม) เมื่อระบบความเจื่อทาง
ศาสนาได้แพร่เข้ามาจึงเกิดการผสมผสานทางวัถนธรรมขึ้นระหว่างกลุ่มจน
โดยสอดแทรกผสมกับรูปแบบศิลปกรรมท้องถิ่น ลักษณะสถาปัตยกรรมของตัว รูปแบบศิลปะ
อาคาร วิธีการเรียงอิฐ และหลักฐานที่พบภายใน องค์พระธาตุพนม ฉึ่งมีกรอบ แบ่งออกเป็นสองส่วน คือ ส่วนล่างฉึ่งเคยเป็นปราสาทก่อ
ประตูหินทราย และท่อโสมสูตรแสดงถึงความสัมพันธ์กับศิลปกรรมเขมร อิฐในศิลปะจามหรือเขมรก่อนเมืองพระนคร มีลวดลาย
สลักอิฐประดับบนเสาติดผนังที่มุมทั้งสี่ ฉุ้มประตูเป็นฉุ้มคด
โค้งมีใบระกาแหลมขนาดใหช่ เหนือขึ้นไปคือเรือนธาตุ
จ าลองหนึ่งจั้น ต่อด้วยฐานบัวลูกแก้วอกไก่ และส่วนบน
เป็นยอดทรงบัวเหลี่ยมในศิลปะล้านจ้างทรงเพรียวสูง
ประดับด้วยปูนปั้นปิดทองเป็นลายก้านต่อดอก
ภาพลวดลายพันธ์พฤกษาบนเสาติดผนัง
ขององค์พระธาตุพนม คล้ายศิลปะจามที่สร้างในสมัยฮั่ว
ล่าย (Hoa-Lai)และ ดงเดือง (Doug Doung) ฉึ่งเคยรุ่งเรือง
ภาพเส้นสันนิษฐานโครงสร้างพระธาตุพนม ๔ สมัย
อยู่ในประเทศเวียดนาม ราวพุทธศตวรรษที่ 14-15
ที่มา : http://www.watpamahachai.net/Document12_1.htm เนื่องจากมีแถบลวดลายประดับอยู่ตรงกลางเสา
http://www.archae.su.ac.th/art_in_thailand/?q=node/118 เหมือนกับที่พบตามปราสาทในศิลปะจาม
