Page 40 - 28_LiryDram_2020

sposób poezjowania. Przeważnie wiersze pi- sane przez młodych a krzykliwych oparte są na sprozaizowanym komunikacie, czasami na kilku wulgaryzmach oraz inwektywach pod adresem otaczającego świata. Tymczasem poezja Aldony Borowicz – niepokojąca, nie- rzadko kontestująca rzeczywistość, bezkom- promisowa – stanowi misterną tkankę języko- wą, pomysłową konstrukcję poetycką, bardzo nośną, ekspresyjną, pełną zaskoczeń.
To, co zaczęło się w Monologu przed półno- cą, fermentowało w A tej radości pierwszej, w pełni wykrystalizowało się w dojrzałym i wyważonym tomie Ogniem otworzę drzwi. To trzeci tomik, jakby kolejny „trzeci debiut”, trudno więc prognozować, czy poetka osią- gnęła tu swoje apogeum, bo przecież kolejne tomy przed nią i musi koniecznie to nadrobić. W każdym razie osiągnęła tu pełnię dojrzało- ści w warstwie intelektualnej wierszy i zade- monstrowała bogactwo i kunszt poetyckiego warsztatu, utrwalając swoje poczesne miej- sce, acz niestety zbyt rzadko przez krytykę dostrzegane i potwierdzane, w polskiej po- ezji współczesnej.
Aldona Borowicz
Ogniem otworzę drzwi
Wydawnictwo Arwil Warszawa 2006
•POLECAMY•POLECAMY•POLECAMY•POLECAMY•POLECAMY•
•POLECAMY•POLECAMY•POLECAMY•POLECAMY•POLECAMY•