Page 14 - De man die het nieuws voor wilde blijven

*
Lise was eigenlijk haar hele leven weinig aantrekkelijk geweest, ondanks dat ze zich zorgvuldig kleedde en op hoge hakken liep. Ze was meer ‘een cafétijger’ die veel rookte en goed was in zogenaamde diepzinnige gesprekken. Vaak trok ze op met mannen die zwaar in de put zaten en met wie niets viel op te bouwen. Eén keer ontmoette ze iemand die haar begeerde met een kracht die ze vreesde en die haar ook opwond. Ze bedreven de liefde op de grond, ook zoiets wat daarna nooit meer voorkwam, op de grond, schuin onder de tafel, hun jassen nog aan. De volgende keer was meteen de laatste keer. Daarna, op straat zocht ze hem wanhopig, maar ze zag hem nergens.
Na haar laatste mislukte huwelijk had ze even geen huis. Om niet door haar vrienden uitgelachen te worden had ze besloten zich ergens terug te trekken en intussen, wie weet, nog wat te schrijven. Na enig zoeken werd het een hotel aan de kade van Pornic. Ze kende het hotel uit eerdere periodes waarin ze even weg moest. Ze wilde en kreeg een kamer met zeezicht.
Die ochtend stond ze aan de bar op de eerste etage en zag een man binnenkomen. Even dacht ze hem ergens van te kennen. Hij bestelde een koffie, stak een sigaret in zijn mond en wachtte. Lise roerde intussen in haar kopje en keek naar hem, goedkeurend. Sterke koffie aan de bar, altijd goed. Mannen doen dat makkelijker, konden dat volgens haar ook beter dan vrouwen. Ze keek naar de man en de man keek naar buiten. Ze zag aan hem dat het grootste deel van zijn leven voorbij was. Zijn aantrekkelijkheid bestond uit het vermoeden van een roerig verleden. Toen de man zijn koffie kreeg, bestelde zij er nog een, een beetje tijdrekken om wat langer
12