Page 15 - De man die het nieuws voor wilde blijven

te kunnen kijken naar wat volgens haar een oude zeeman moest zijn.
Op dag vier wist ze dat de zeeman zijn eerste koffie aan de bar dronk en daarna op het terras ging zitten, elke dag aan hetzelfde tafeltje. Om hem uit te dagen ging ze de volgende dag op zijn plek zitten, maar hij kwam niet. De volgende dag ook niet. Op de tiende dag was hij er weer. Ze ging naast hem zitten, zwijgend, hij scheen haar niet op te merken en keek haar zelfs niet per ongeluk aan. De tijd vergleed, de zon draaide, de wind trok aan en daar bleef het bij.
*
Vandaag is Leon aangekomen. Leon de afhankelijke, de vragensteller.
- Weet ik nu alles van je, of heb je nog geheimen, vroeg hij soms als hij na een tijdje weer naar huis ging.
- Lieve jongen, een moeder hoort geheimen te hebben en zeker voor haar jongste zoon, maar we hebben nog tijd, wie weet kan ik je nog met iets verrassen. Mijn leven heb je voor een groot deel meegemaakt, dus dat stuk ken je al.
- Ik probeer het echt, maar ik kán je boeken niet lezen, zei hij eens tijdens een strandwandeling. Ik raak in de war, ik herkén bijna niks en voel alleen maar schaamte en verdriet, waar ik niks mee kan. Wat is er nou waar en wat niet? Vertel me toch gewoon hoe echt was ...
- Alles wat ik schrijf is waar en meer waar dan ik het je ooit zou kunnen vertellen. Als dingen eigenlijk anders waren, dan weet ik dat gewoon niet meer.
13