Page 21 - De man die het nieuws voor wilde blijven

draaien. Soms werd er nog met een klus begonnen, maar tegen de tijd dat het weer winter werd stokte het werk. Niemand kwam meer toe aan hetgeen hij gepland of gehoopt had. De keuken en de slaapkamer van Claire werden het middelpunt van het huis.
Het werd maart. De luiken aan de oostzijde van het huis bleken volkomen verrot en elk nog slechts aan één scharnier te hangen. Om ongelukken te voorkomen moesten ze tot actie komen. Met vereende krachten werden de luiken van de muur gehaald en op een hoop gelegd, in afwachting van betere tijden. De volgende dag vloog er een kraai tegen het raam van de woonkamer aan de oostzijde. Het was acht uur, de zon kwam net over de heuvel in de verte, het leek een ongelukje van een uit de koers geraakte vogel. Toen het gebeurde was hijzelf op weg geweest naar de bakker in het dichtstbijzijnde dorp. Bij thuiskomst was zijn vrouw totaal in paniek.
- Dit is een voorteken .... een heel slecht voorteken, riep ze en ze keek verwilderd rond.
Hij voelde weerzin opkomen, had geen zin in gezeur.
- Lieverd, zei hij, er is niks aan de hand, gewoon een vogel die even de weg kwijt is, gewoon de natuur.
Die avond smeekte ze hem om haar bed aan de andere kant van het huis te zetten, wat hij deed.
De vogel bleef echter komen en nam een tweede mee. Ze bonkten elke dag tegen de ramen. Maar ze kwamen steeds iets later, een paar minuten maar. De agressie was niet te verdragen, het krijsen ging door merg en been. Toch vielen ze na zo’n aanslag niet dood neer, in tegendeel ze vlogen na hun missie weer richting de bomen waar ze vandaan kwamen. Reeds na een paar dagen gingen de
19