Page 23 - De man die het nieuws voor wilde blijven

Toos
- Dag Toosie, wat zie jij er uit. Heb je gehuild?
- Nee, het regent, fluistert ze.
- Kom.
Kees wenkt haar onder het dak van zijn groentekraam te komen. - Kom, ga hier lekker zitten. Wil je koffie?
Hij pakt de koffiekan uit zijn rugzak die op de grond staat en schenkt een beetje koffie in zijn glas.
Met zorg spoelt hij er eerst de oude koffie uit, dan wendt hij zich tot Toos die op een stapel kisten zit.
- Lieverd, wat zie je eruit, je lijkt wel een clown.
Ze lacht een beetje, alleen haar veel te rode mondhoeken trekken omhoog. Een plukje haar plakt op haar voorhoofd, er drupt regen uit. Kees lacht vertederd.
- Ik ga je eerst een beetje opknappen, straks pakken ze je nog op. Terwijl zij een slokje koffie neemt, veegt Kees met een handdoek de natte pieken donker paars haar uit haar nek.
- Ik ruik ook appeltjes, zegt Toos.
- Ja, dat kan, zegt hij, met deze handdoek poets ik ook ’s ochtends de appeltjes op.
Wat nu, hij kijkt even zoekend om zich heen, pakt een komkommer breekt die doormidden en veegt met het sap de zwarte sporen van haar gezicht. Heel zachtjes en met veel geduld.
- Ik veeg niet al het zwart weg, alleen wat uitgelopen is.
- Goed, zegt ze.
- Ik ben een salon begonnen, roept hij vrolijk tegen een nieuwe klant.
21