Page 22 - De man die het nieuws voor wilde blijven

vrienden een voor een weg om Emile en zijn zieke vrouw uiteindelijk alleen achter te laten.
Nadenken of schrijven kon hij niet meer. Elke ochtend, na de wekker, hees hij zijn vrouw uit bed, reed haar ver de tuin in en wachtte af. Hij noemde zichzelf veranderd, een ander mens, zonder de gloed van het succes, maar gehuld in een soort verdoemenis. Hem werd steeds duidelijker dat zijn vrouw gelijk had, de kraaien en haar ziekte waren tegelijk gekomen en gebleven. Het voorjaar en de hele zomer hield hij het vol, terwijl hij wist dat er geen einde aan zou komen.
- Het is me gelukt, ..... ik heb rust, zei hij toch na een lange stilte. Ik wachtte af, was bang dat er een verhaal zou komen dat alles verklaren zou.
Maar zo’n verhaal bleef uit.
20