Page 26 - De man die het nieuws voor wilde blijven

- Ja, ik heb me een beetje georiënteerd en u schijnt hier in de streek een goede naam te hebben.
- Natuurlijk kunt u hier logeren, zo lang als u wilt.
Hij zei een baan te hebben in Parijs en het forensen beu te zijn. Ze keek hem even aan en probeerde zijn leeftijd te schatten.
- Dus u wilt hier door de week verblijven, vroeg ze nog een keer voor alle duidelijkheid.
Hij knikte.
- Vanaf nu meteen als het kan, zei hij.
Ze keek hem nog even extra aan en liet haar ogen over zijn kleren glijden. Hij zag haar blik.
- Ik betaal contant en ... vooruit.
- Hoeft helemaal niet, u kunt gewoon aan het einde van de maand betalen, dat doen de anderen ook. Ik zal u laten weten wat ik in rekening breng.
Al pratend liepen ze naar binnen, mevrouw Lescaut gebaarde hem dat hij moest gaan zitten. Het interieur van de salon en de eetkamer in de vide maakten een overweldigende indruk op hem, het huis en de inrichting pasten absoluut niet bij elkaar, het leek binnen meer op een foto uit een tijdschrift. Toen hij er iets van zei, antwoordde ze geheel naar waarheid.
- Mijn man is vorig jaar gestorven en mijn zoon wilde beslist dat die oude rotzooi, zo noemde hij het antiek dat hier nog van mijn schoonvader stond, eruit gegooid zou worden. Toentertijd had mijn schoonvader nog hertengeweien en geweren aan de muur boven zware leren Chesterfield banken. Mijn zoon en vooral mijn schoondochter, zij is Italiaanse, hadden zich blijkbaar al een tijdje aan de meubels en de inrichting gestoord. Nou, toen mijn man er niet meer was, moest het gebeuren en ik moet zeggen het is wel kleuriger en vrolijker.
24