Page 294 - Bloedstollig en bloedingsneiging

282 Bloedstolling en bloedingsneiging
Tegelijkertijd promoveerde ook Cees Breederveld. Deze was in 1975 als student aan stol- ling gaan werken op het laboratorium van Ten Cate. De aanleiding daartoe was de geboorte van zijn zoon in 1972, die bleek te lijden aan ernstige hemofilie B. Breederveld wilde alles van hemofilie weten en met name alles over de behandeling van hemofilie. Voor zijn zoon was een 4-stollingsfactorenconcentraat van het CLB beschikbaar zodat hij relatief ongestoord kon opgroeien. Op een bepaald moment werd er een patiënte met een ernstige factor V-deficiëntie doorverwezen naar het Wilhelmina Gasthuis. Een dergelijke patiënte was zeldzaam en voor Breederveld was een factor V-deficiëntie aantrekkelijk omdat die betreffende stollingsfactor een rol had in zowel de intrinsieke als de extrinsieke bloedstolling zoals dat indertijd heette. Dat betekende dat hij zijn promotie-onderzoek daarop zou richten.16 Maar ook was Breeder- veld betrokken bij de verspreiding van de zelfbehandeling bij hemofilie.17
Foto XVII.1
Vlnr: Harry Büller, Cees Breederveld en Jan Wouter ten Cate (collectie H. Büller)
De proefschriften van Breederveld enerzijds en Büller anderzijds laten een tegengestelde benadering zien binnen de geneeskunde. In het eerste geval is sprake van een vrij zeldzame, unieke ziektegeschiedenis terwijl in het tweede geval sprake is van een verschijnsel dat al- gemeen voorkomt. Dit laatste kenmerk was, zoals al is gezegd, ook een uitgangspunt bij het werk van Jack Hirsh: de afwijking moet vaak voorkomen en bij voorkeur veel onbeantwoorde vragen kennen. Trombose is zo’n vaak voorkomende ziekte en dus, per definitie, interessant. De aandoening komt veel voor en heeft ernstige consequenties terwijl over de aard ervan nog veel onduidelijk was. Büller ging bij Hirsh trombose bestuderen maar kwam al snel tot een conclusie die heel wat verder reikte dan de bloedstolling alleen: hij ontdekte in Hamilton hoe je GOED klinisch onderzoek doet.