Page 56 - Geluk

Die opmerking heeft bij mij het vermoeden opgewekt dat het verhaal van de enveloppes en de hoeren niet geheel op waarheid berustte. Geheel onverwacht bleek Peter ook nog eens vertrokken, hij was, zo ging het gerucht, door zijn ouders naar een kostschool gestuurd. De overgebleven vijfhonderd gulden heb ik in een koperen busje op een veldje begraven. Jaren later, toen de gedachte eraan geen lichte paniek meer bij mij opwekte, ben ik nog eens gaan kijken. De grond was nu bebouwd. Er stond een stevige villa op.”
Ben nam een laatste slok, doofde zijn peuk en stapte van de barkruk. Jezus, wat ben ik een zakkenwasser, dacht hij. Wat een lariekoek. Schaam je nou eens voor je grote duim, pathetische leugenaar!
❦
Een stevige por in zijn zij verdreef zijn neerslachtige gedachte. “Kom op, jij gaat nog lang niet weg.” Joanna trok hem mee naar een leegstaand tafeltje en gebaarde Brian erbij te komen. Die bleef nochtans op zijn kruk en knoopte een gesprek aan met een paar mensen die inmiddels naast hem waren komen zitten.
Joanna & Ben. Ze waren altijd amices gebleven, nooit amants geworden. Vrijen was een woord gebleven, een woord dat ze echter in het geheel niet schuwden. Ze kenden elkaar wat dat betreft tot in details. Nagenoeg schaamteloos, bijna indecent waren hun gesprekken geweest. Onbegrijpelijk dat het tot dan toe daarbij gebleven was.
“Heb ik je de geschiedenis van Liesbeth Verdaan al eens verteld?” Ondanks dat de wekker was afgegaan sloeg Ben zijn arm om Joanna heen en trok de lakens nog eens tot onder zijn
54