Page 57 - Geluk

kin. “Ze was het nichtje van een vriend uit mijn examenklas. Ze was met hem meegekomen naar een schoolfeest. Ik had direct mijn zinnen op haar gezet. Prachtig lang bijna zwart krullend haar. Epaterende ogen. Een kop om te beeldhouwen. Een stem om naar te luisteren. Met haar, wist ik, kon ik alles aan. Met haar wilde ik mijn wereld bouwen. Ik was faliekant smoor, dol en zot. Dit was niet vergankelijk. Dit was, dit was ..... Marjolein, mijn eerste lief, niet de echte Marjolein, maar Marjolein uit mijn herinnering. En dan nog aardiger, nog mooier. Godallemachtig.”
Joanna trok haar wenkbrauwen op. De rimpels op haar voorhoofd waren tralies voor haar gedachten.
“Tot mijn verwondering en blijdschap stelde zij, direct de eerste keer dat we elkaar op dat schoofeest ontmoetten, voor om samen wat bij een Chinees te eten. Ik omhelsde het plan gretig. En zo ging het door. Elk plannetje dat een van ons bedacht werd door de ander direct, als was het een speelse uitdaging, aanvaard.
Er was echter een complicatie. Of eigenlijk twee. Ze hield ook van meisjes, waar ik me heel wel in kon vinden, maar het stak toch. En dan was er Jean-Pierre. Daar had ze een ondefinieerbare relatie mee. Wat, dat is me nooit duidelijk geworden. Ik heb hem weleens ontmoet, zo’n lulhannes, zo’n deegsliert met een vlasbaardje, waar geen zinnig woord uitkwam. Liesbeth mocht van mij collationeren, graag zelfs. Ik was de beste uitgave!
We bleken een grote, gemeenschappelijke wens te hebben: reizen door de Verenigde Staten, San Francisco, Death Valley, de Grand Canyon, de Arch, Grand Teton, Yellow Stone Park, de 101 volgen, van Port Angeles naar Los Angeles. En dan over route 66 naar het oosten, dat wilden we beleven.”
55