Page 42 - พลังงานและสิ่งแวดล้อม
P. 42
36
ลิกไนต์เป็นถ่านหินที่ใช้ประโยชน์มานานแล้ว โดยกรมการรถไฟหลวงได้ใช้ลิกไนต์
จากแหล่งบ้าน บางปูดํา อําเภอคลองท่อม จังหวัดกระบี่ มาเป็นเชื้อเพลิงทดแทนไม้ฟื้น
ในการเดินรถไฟตั้งแต่ พ.ศ. 2460 แต่การใช้ลิกไนต์ไม่เป็นที่แพร่หลาย เพราะต้นทุนใน
การผลิตสูง การนําไปใช้งานค่อนข้างยุ่งยาก และมีปัญหามลพิษตามมา หลังจาก
วิกฤตการณ์น้ํามันในปี พ.ศ. 2516 รัฐบาลได้ให้ความสนใจที่จะนํา ลิกไนต์มาทดแทน
น้ํามัน จากการสํารวจพบว่าลิกไนต์ทางภาคเหนือมีปริมาณสํารองมากที่สุด และมี
คุณภาพดี เช่น ลิกไนต์ที่อําเภอลี้ จังหวัดลําพูน ซึ่งได้นํามาเป็นเชื้อเพลิงในการบ่มใบ
ยาสูบ ส่วนลิกไนต์ ทางภาคใต้มีปริมาณรองลงมา และทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือมี
ปริมาณน้อยมาก ลิกไนต์ที่อําเภอแม่เมาะ จังหวัดลําปาง และที่บ้านบางปูดํา จังหวัดกระ
บี มีคุณภาพไม่ดีนัก ให้พลังงานความร้อนต่ํา มีลักษณะ แตกร่วนเป็นผงง่าย ลิกไนต์ส่วน
ใหญ่ร้อยละ 80 นํามาใช้เป็นเชื้อเพลิงผลิตกระแสไฟฟ้า ส่วนอีกร้อยละ 20 ใช้เป็น
เชื้อเพลิงในอุตสาหกรรมต่างๆ ในประเทศ ได้แก่ การผลิตปูนซีเมนต์ บ่มใบยาสูบ การ
ผลิตปูนขาว และการทํากระดาษ ในทางอุตสาหกรรมได้มีการนําบิทูมินัสไปทําเป็น
เชื้อเพลิงอื่นๆ อีก เช่น ทําถ่านโค้ง หรือผลิตปุ๋ยเคมี สําหรับประเทศที่เจริญก้าวหน้าทาง
เทคนเลย เป็น สหรัฐอเมริกา เยอรมันนี และแอฟริกาใต้
รูปที่ 3.5 การกลั่นน้ํามันปิโตรเลียม
