Demo

Page 16 - Demo

P. 16

Τα τελευταία χρόνια έχει αποτελέσει πρόβλημα κρίσιμης σημασίας η ύπαρξη αντίφασης της ανάγκης για εμπιστοσύνη στο χώρο εργασίας με την εργασιακή ανασφάλεια που παρατηρείται. Οι Greenhalgh και Rosenblatt (1984) ορίζουν ως εργασιακή ανασφάλεια την έλλειψη δύναμης να διατηρήσουν οι υπάλληλοι την επιθυμητή θέση σε μια κατάσταση απειλής με πιθανότητα να χάσει ο εργαζόμενος τη δουλειά του ή ένα κομμάτι αυτής.
Τα τελευταία δέκα χρόνια υπάρχει έξαρση αλλαγών μέσα στις επιχειρήσεις με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στο επίπεδο αφοσίωσης και την ασφάλεια στον εργασιακό χώρο. Είναι συνήθη φαινόμενα πλέον οι αποδιοργανώσεις, οι τάσεις για μείωση προσωπικού, οι περιορισμοί στον αριθμό των επιπέδων διοίκησης, οι συγχωνεύσεις, οι εξαγορές, οι νέες τεχνολογίες που εισάγονται και η ολοένα αυξανόμενη χρήση ευέλικτων μορφών εργασίας.
Το επίπεδο ανασφάλειας εξαρτάται από την αίσθηση της απειλής που βιώνει ο εργαζόμενος και την αίσθηση της δυνατότητας αντίδρασης στις δυσμενείς επιπτώσεις στην εργασία του. Είναι γεγονός ότι η εργασιακή ανασφάλεια πηγάζει από την ανησυχία για τη μελλοντική ύπαρξη εργασίας, εννοώντας την προστασία των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης από απόλυση για άλλους λόγους που όμως δεν έχουν σχέση με τις επιδόσεις και ικανότητές τους( ΙΝΕ-ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ (2008-2009) Ελληνική Οικονομία και Απασχόληση, Ετήσια Έκθεση)
Ο φόβος της απόλυσης βλάπτει τόσο τα νεύρα όσο και την υγεία των ατόμων σωματικά και ψυχικά και υπάρχει και σχετική δημοσίευση στο Journal of Epidemiology and Community Health (2004). Σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποιήθηκε από ομάδα επιστημόνων του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας οι εργαζόμενοι που έχουν έντονη ανησυχία για απώλεια της θέσης τους είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν κατάθλιψη, στρες και γενικά κακή υγεία συγκριτικά με τα άτομα που αισθάνονταν επαγγελματική ασφάλεια.
2.4 Επιπτώσεις της εργασιακής ανασφάλειας
Η υγεία των υπαλλήλων μπορεί να καταστραφεί λόγω των αλλαγών που συμβαίνουν στο ψυχοκοινωνικό περιβάλλον της εργασίας και σε αυτό το συμπέρασμα καταλήξαμε έπειτα από έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τους (Vahtera et all, 2000) της οποίας τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αν η εργασία στερείται κοινωνικά χαρακτηριστικά και αυτό συμπέσει με κάποια αλλαγή δυσμενή σε άλλο ψυχολογικό ή κοινωνικό παράγοντα μπορεί να οδηγήσει σε ασθένεια του υπαλλήλου. Γενικότερα όμως οι αρνητικές αλλαγές στο εργασιακό περιβάλλον δημιουργούν την αβεβαιότητα. Ακόμη και στο δημόσιο τομέα όπου για αρκετά χρόνια το άγχος για τυχόν απώλεια της θέσης εργασίας ήταν ανύπαρκτο, τώρα καταρρίπτεται με την ανατροπή που υφίστανται οι εργασιακές σχέσεις και δημιουργείται και εκεί μια μορφή ανασφάλειας η οποία αφορά τη διατήρηση της ήδη υπάρχουσας εργασίας. Βέβαια για τους δημοσίους υπαλλήλους που εργάζονται αρκετά χρόνια η κατάσταση δεν αλλάζει όμως τα πράγματα δυσκολεύουν για τους νεότερους οι οποίοι προσλαμβάνονται με συμβάσεις αορίστου χρόνου οι οποίες δεν τους κατοχυρώνουν νομικά.
Αυτή η διαφοροποίηση των εργασιακών σχέσεων ανάμεσα στις ίδιες υπηρεσίες δημιουργεί διάφορα προβλήματα σημαντικότερα των οποίων είναι η μείωση των μισθών αλλά και η μεγάλη δυσκολία συνδικαλιστικής ενότητας ανάμεσα στους εργαζόμενους Δεδουσόπουλος (2000).
Στη σύγχρονη εποχή που διανύεται απαιτείται η εκπλήρωση όλων των υποχρεώσεων σε περιορισμένο χρόνο κι αυτό συμβαίνει όχι μόνο στην προσωπική ζωή του ατόμου αλλά και στην εργασία του. Στον ιδιωτικό τομέα κυρίως, οι εργαζόμενοι έχουν να ανταποκριθούν σε

14 15 16 17 18