Page 18 - Demo

3.1 Το εργασιακό περιβάλλον
Οι οργανισμοί στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τον μονόπλευρο, πολλών ετών, τρόπο λειτουργίας τους, ο οποίος μόνο αρνητικά αποτελέσματα επιφέρει στην λειτουργία τους αναγκάζονται πολλές φορές να πραγματοποιήσουν μεγάλες και ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας τους. Κρίνεται συνεπώς αναγκαίο, να υιοθετήσουν νέους τύπους οργανωτικής δομής, παραγωγής και απασχόλησης. Άλλωστε, η είσοδός τους σε νέες αγορές και η προσπάθειά τους να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται, τους οδηγούν σε συγκέντρωση ή αποκέντρωση των οργανωτικών τους δομών και στην ανάπτυξη προγραμμάτων εκπαίδευσης για τους εργαζόμενους τους.
Θα μπορούσε να οριστεί η αλλαγή αυτή ως «τη μετάβαση από μια κατάσταση πραγμάτων σε μία άλλη, ή διαφορετικά, από ένα δεδομένο σύνολο συνθηκών σε ένα διαφορετικό. Αυτή η μετάβαση δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια διαδικασία προσαρμογής και επανατοποθέτησης του ατόμου ή των οργανωμένων ομάδων όπως για παράδειγμα. κοινωνικές ομάδες ή οικονομικές μονάδες σε ένα καινούργιο περιβάλλον όπου θα μπορούν να λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικά» (Κανελλόπουλος & Παπαλεξανδρή, 1990). Ή διαφορετικά, σύμφωνα με τους Montana & Charnov (2002:431) «αλλαγή είναι η διαδικασία μετασχηματισμού του τρόπου με τον οποίο ενεργεί ένα άτομο ή ένας οργανισμός από ένα σύνολο τρόπων συμπεριφοράς σε ένα άλλο. Η αλλαγή μπορεί να είναι συστηματική ή προγραμματισμένη, ή μπορεί να γίνεται με τυχαίο τρόπο».
Για να καρποφορήσουν οι αλλαγές αυτές, δηλαδή, για να επιτύχει ο οργανισμός τους στόχους, όπως η αύξηση της απόδοσης του προσωπικού ή η αύξηση της παραγωγικότητας, θα πρέπει να αντιδράσει η διοίκηση αποτελεσματικά στις απαιτήσεις τόσο του εξωτερικού περιβάλλοντος όσο και του εσωτερικού. Με άλλα λόγια, οι δυνάμεις που ωθούν τους οργανισμούς σε αυτές τις αλλαγές μπορεί να είναι εξωτερικές (αναφέρονται, δηλαδή, στην αγορά, στους νόμους, στους κανονισμούς και την τεχνολογία) όσο και εσωτερικές (προέρχονται, δηλαδή, από τη δομή εξουσίας της επιχείρησης και τους ανθρώπινους πόρους) Βαλάκας, (1999).
Ας εξεταστούν αναλυτικά καθεμιά από αυτές τις κατηγορίες.
3.2 Εξωτερικές δυνάμεις
Μια από τις σημαντικότερες εξωτερικές δυνάμεις που ωθούν τις επιχειρήσεις στην υιοθέτηση αλλαγών σύμφωνα με τους Montana & Charnov (2002) είναι οι καταναλωτές και πιο συγκεκριμένα ο βαθμός των αναγκών και των επιθυμιών τους για προϊόντα και υπηρεσίες. Σίγουρα αυτή η αύξηση ή η μείωση της ζήτησης επιφέρει αλλαγές στις πολιτικές τιμολόγησης και προώθησης των πωλήσεών τους. Ακόμα, είναι πιθανό να σημειωθούν αλλαγές στην αγοραστική δύναμη διαφόρων ομάδων καταναλωτών, οι οποίες, εάν γίνουν άμεσα αντιληπτές από τα διευθυντικά στελέχη, θα προσαρμόσουν τη λειτουργία τους με τέτοιο τρόπο ώστε να επιφέρει κέρδη. Στην αντίθετη περίπτωση, θα επωφεληθούν οι ανταγωνιστικές εταιρείες, με αποτέλεσμα να τεθεί σε κίνδυνο η βιωσιμότητα του οργανισμού.
Οι νομοθετικές αλλαγές μπορούν να αποτελέσουν μια ισχυρή δύναμη αλλαγών. Αντίστοιχα, και οι αλλαγές στους κανονισμούς. Με τον τρόπο αυτό, δεν αφήνονται περιθώρια επιλογής στις επιχειρήσεις, εάν, δηλαδή, θα πραγματοποιήσουν τις αλλαγές για να λειτουργήσουν στα πλαίσια του νόμιμου. Οι επιχειρήσεις υπόκεινται στον έλεγχο κρατικών και τοπικών υπηρεσιών που έχουν ως σκοπό την επίβλεψη του τρόπου εκτέλεσης ορισμένων δραστηριοτήτων τους. Φυσικό επακόλουθο μια τέτοιας αλλαγής είναι να επηρεαστεί η ποσότητα των πόρων που δαπανά μια επιχείρηση καθώς και η προσαρμογή της σε συγκεκριμένους τρόπους τήρησης στοιχείων. Αυτό σημαίνει, φυσικά, ότι η επιχείρηση θα πρέπει να δώσει μεγάλη προσοχή στην διαδικασία μετάδοσης αυτών των αλλαγών στο προσωπικό.