Page 193 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๑๘๐

ไปเปนประโยชน สวนความผิดตามมาตรา ๑๕๑ ผูกระทํามิไดเอาตัวทรัพยที่อยูในหนาที่ไว
เปนประโยชนหรือเอาตัวทรัพยนั้นเสีย หากแตอาศัยหนาที่ที่ตนมีเกี่ยวกับทรัพยอันใดอันหนึ่ง

หาประโยชนอื่น นอกเหนือจากการเอาทรัพยนั้นไป
(๓) การที่เจาพนักงานเบียดบังทรัพยในหนาที่โดยทุจริต อันเปนความผิด

ตามมาตรา ๑๔๗ นี้ ก็ถือไดวาเปนกรณีที่เจาพนักงานปฏิบัติหรือละเวนการปฏิบัติหนาที่โดยมิชอบ
อันเปนความผิดตามมาตรา ๑๕๗ ดวย แตมาตรา ๑๕๗ นี้ เปนบททั่วไป สวนมาตรา ๑๔๗ เปน

บทเฉพาะ หากการกระทําเปนความผิดตามมาตรา ๑๔๗ ซึ่งเปนบทเฉพาะแลว ก็จะไมเปนความผิด
ตามมาตรา ๑๕๗ ซึ่งเปนบททั่วไปอีก

(๔) ระหวางมาตรา ๑๔๗ กับมาตรา ๑๕๘ ขอแตกตางไมไดอยูที่หนาที่ปกครอง
ดูแลรักษาทรัพย เพราะทั้งสองมาตรานี้ เปนกรณีเจาพนักงานมีหนาที่รักษาทรัพย ขอแตกตางคงอยู

ที่การเบียดบังตามมาตรา ๑๔๗ มีลักษณะเปนการตัดกรรมสิทธิ์ ไมใชเอาไปเสียชั่วคราว แตการเอา
ไปเสียตามมาตรา ๑๕๘ จะเปนการเอาไปชั่วคราวหรือเอาไปเลยก็ได ถาเอาไปเลยก็มาปรับเขาลักษณะ
เปนการเบียดบังตามมาตรา ๑๔๗ ซึ่งเปนบทเฉพาะ นอกจากนั้นตามมาตรา ๑๔๗ ตองเปนการกระทํา

โดยทุจริต แตมาตรา ๑๕๘ ไมจําเปนตองมีการกระทําโดยทุจริต
ò. 㪌อํา¹Ò¨ã¹ตําá˹‹§¢‹Á¢×¹ã¨àÍÒ·ÃѾ

ÁÒμÃÒ ñôø “¼ÙŒã´à»š¹à¨ŒÒ¾¹Ñ¡§Ò¹ãªŒอํา¹Ò¨ã¹ตําá˹‹§â´ÂÁԪͺ ¢‹Á¢×¹ã¨
ËÃ×ͨ٧ã¨à¾×èÍãËŒºØ¤¤Åã´ÁͺãËŒ ËÃ×ÍËÒÁÒãËŒ«Ö觷ÃѾÊÔ¹ËÃ×Í»ÃÐ⪹Í×è¹ã´á¡‹μ¹àͧËÃ×ͼٌÍ×è¹

μŒÍ§ÃÐÇÒ§â·Éจํา¤Ø¡μÑé§áμ‹ËŒÒ»‚¶Ö§ÂÕèÊÔº»‚ ËÃ×Íจํา¤Ø¡μÅÍ´ªÕÇÔμ áÅлÃѺμÑé§áμ‹Ë¹Öè§áʹºÒ·
¶Ö§ÊÕèáʹºÒ· ËÃ×Í»ÃÐËÒêÕÇÔμ”

ͧ¤»ÃСͺ¢Í§¤ÇÒÁ¼Ô´ Áմѧ¹Õé
๑. เปนเจาพนักงาน

๒. ใชอํานาจในตําแหนงโดยมิชอบ
๓. ขมขืนใจหรือจูงใจผูอื่น

๔. เจตนา
๕. เพื่อใหบุคคลใดมอบใหหรือหามาใหซึ่งทรัพยสิน หรือประโยชนอื่นใดสําหรับ

ตนเองหรือผูอื่น
คํา͸ԺÒÂ

໚¹à¨ŒÒ¾¹Ñ¡§Ò¹ เจาพนักงานมีความหมายอยางไรนั้นไดอธิบายไวโดยละเอียดแลว
ฉะนั้น สําหรับองคประกอบขอนี้จะไมกลาวซํ้าอีก
㪌อํา¹Ò¨ã¹ตําá˹‹§â´ÂÁԪͺ เจาพนักงานก็ยอมมีตําแหนงตางๆ แลวแต

กฎหมายจะกําหนดเรียกชื่อตําแหนงนั้นๆ เชน ผูใหญบาน กํานัน ปลัดอําเภอ นายอําเภอ ศึกษาธิการ

หัวหนาฝาย หัวหนากอง เปนตน และแตละตําแหนงก็ยอมมีอํานาจแตกตางกันไปตามประเภทของ