Page 198 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๑๘๕

ทรัพยสินก็ได เชน รับทํางานให หรือยอมใหรวมประเวณี เปนตน การเรียกทรัพยสินหรือประโยชน
อาจจะทําโดยวาจา หรือวิธีอื่น เชน สมาชิกสภาเทศบาลเขียนจดหมายถึง บ.ใหชวยปลดเปลื้องหนี้สินให

ก็เปนการเรียกทรัพยสินเหมือนกัน และเพียงแตเรียกแมจะยังไมไดทรัพยหรือประโยชนตามที่เรียก
ก็เปนความผิดสําเร็จแลว
(๒) รับ หมายถึง เอาไวซึ่งทรัพยสินหรือประโยชนอื่นใดที่ผูอื่นมอบหรือยอมให

(๓) ยอมจะรับ หมายถึง ตกลงที่จะเอาไวหรือรับไวซึ่งทรัพยสินหรือประโยชนอื่นใด
ในอนาคต

การเรียก รับ หรือยอมจะรับนี้ จะตองเปนการกระทําโดยมิชอบ คือไมมีอํานาจ
โดยชอบดวยกฎหมาย กฎ ขอบังคับ หรือระเบียบแบบแผน ที่จะเรียก รับ หรือยอมจะรับทรัพยสินหรือ
ประโยชนเชนนั้นได และการเรียก รับ หรือยอมจะรับนี้ จะกระทําสําหรับตนเองหรือสําหรับผูอื่นก็ผิดทั้งสิ้น

à¨μ¹Ò การเรียก รับ หรือยอมจะรับทรัพยสินหรือประโยชนอื่นใด ผูกระทําตอง
กระทําโดยเจตนาตามมาตรา ๕๙

à¾×èÍ¡ÃзíÒ¡ÒÃËÃ×ÍäÁ‹¡ÃÐทํา¡ÒÃÍ‹ҧã´ã¹ตําá˹‹§äÁ‹Ç‹Ò¡ÒùÑ鹨ЪͺËÃ×Í
äÁ‹ªÍº´ŒÇÂ˹ŒÒ·Õè องคประกอบนี้เปนมูลเหตุชักจูงใจหรือเจตนาพิเศษของการกระทํา คือนอกจาก
ผูกระทําผิดจะตองมีเจตนาตามมาตรา ๕๙ แลว ก็จะตองมีเจตนาพิเศษขอนี้ดวย จึงจะผิดตามมาตรานี้

และเมื่อองคประกอบนี้เปนเพียงมูลเหตุชักจูงใจก็ไมจําเปนวาจะไดมีการกระทําหรือไม กระทําการใน
ตําแหนงตามมูลเหตุชักจูงใจนั้นหรือไม มูลเหตุชักจูงใจนี้อาจแยกไดเปน ๒ ประการ คือ (๑) เพื่อกระทํา

การอยางใดในตําแหนงไมวาการนั้นจะชอบหรือไมชอบดวยหนาที่ หรือ (๒) เพื่อไมกระทําการอยางใด
ในตําแหนงไมวาการนั้นจะชอบหรือไมชอบดวยหนาที่
(๑) เพื่อกระทําการอยางใดในตําแหนงไมวาการนั้นจะชอบหรือไมชอบดวยหนาที่

คือ ผูกระทํามีความมุงหมายหรือตั้งใจจะกระทําการอยางใดในตําแหนงหนาที่ของตน สวนการที่ตั้งใจ
กระทํานั้น จะชอบหรือไมชอบดวยหนาที่ ไมใชขอสําคัญ เชน เจาอาวาสเรียกเงินสินบนในการใหเชา

ที่ของวัด
แตถาผูกระทําไมมีความมุงหมายเชนนี้ หรือเปนการกระทําที่อยูนอกขอบเขตอํานาจ
หนาที่ ก็ไมผิดตามมาตรานี้

®Õ¡Ò·Õè ùðù/òõðñ สารวัตรศึกษาประจําอําเภอไมมีหนาที่ในการออกบัตรประจําตัว
ประชาชน ถาชวยใหผูที่มาขอไดรับบัตรนั้นไปจากเจาหนาที่ โดยรับเงินตอบแทนก็ไมผิดฐานรับสินบน

®Õ¡Ò·Õè ñöõñ/òõóò จําเลยไดนําหนังสือมอบอํานาจของผูชวยหัวหนาเขตซึ่งมีถึง
สารวัตรใหญสถานีตํารวจนครบาลขอใหดําเนินคดีแก ม. ตามพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ.๒๕๒๒
มาตรา ๗๐ ไปแจงความและมอบหนังสือมอบอํานาจใหแกพนักงานสอบสวนแลวจําเลยยอมหมดหนาที่

การที่จําเลยเรียกและรับเงินจาก ม. และแกไขเอกสารดังกลาวในภายหลังเปนการกระทํานอก
ตําแหนงหนาที่ราชการ มิใชในฐานะเปนเจาพนักงาน มีหนาที่ตองปฏิบัติหรือละเวนหนาที่โดยมิชอบ

จําเลยจึงไมมีความผิดตาม ป.อ.มาตรา ๑๔๙