Page 330 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๓๑๗

หากภริยาซึ่งอายุยังไมเกิน ๑๕ ป ÂÔ¹ÂÍÁใหสามีกระทําชําเรา การกระทําของสามี
ก็ไมผิดมาตรา ๒๗๗ วรรคหนึ่ง หรือหากภริยาäÁ‹ÂÔ¹ÂÍÁ แมการกระทําของสามีไมผิดมาตรา ๒๗๗

วรรคหนึ่ง แตสามีจะมีความผิดตามมาตรา ๒๗๖ วรรคหนึ่ง
๒. การนับอายุของเด็กใหเริ่มนับแตวันเกิด (คําพิพากษาศาลฎีกาที่ ๗๘๔๑/๒๕๕๒ และ

๑๐๘๔/๒๕๕๔)
๓. ในสวนของการกระทํา คือ การกระทําชําเราเด็ก â´ÂäÁ‹μŒÍ§คํา¹Ö§Ç‹Òà´ç¡¹Ñ鹨ÐÂÔ¹ÂÍÁ

ËÃ×ÍäÁ‹ แมเด็กจะยินยอมการกระทําก็เปนความผิด
๔. ความหมายของการกระทําชําเรา มีบทนิยามอยูใน ป.อ.มาตรา ๑ (๑๘) ขอใหนักเรียน

ดูคําอธิบายในมาตรา ๒๗๖
๕. ปญหาเกี่ยวกับการรวมประเวณีกับเด็กหญิงอายุไมเกิน ๑๕ ป โดยเขาใจวาอายุเกิน

๑๕ ป ผูกระทําจะมีความผิดตามมาตรานี้หรือไม มีคําพิพากษาศาลฎีกาตัดสินไว ๒ แนว ซึ่งใหเหตุผล
ตางกัน ดังนี้
á¹Çáá เห็นวา เปนเรื่องผูกระทําสําคัญผิดในขอเท็จจริงตามมาตรา ๖๒ วรรคแรก

ที่วา ขอเท็จจริงใด ถามีอยูจริงจะทําใหการกระทําไมเปนความผิด แมขอเท็จจริงนั้นจะไมมีอยูจริง
แตผูกระทําสําคัญผิดวามีอยูจริง ผูกระทํายอมไมมีความผิดตามมาตรา ๒๗๗ วรรคหนึ่ง เชน

คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒÈÒŮաҷÕè õñ÷ö/òõóø จําเลยรวมประเวณีกับเด็กหญิงมะปราง
ผูเสียหายซึ่งมีอายุ ๑๔ ป ๕ เดือน โดยสําคัญผิดคิดวาผูเสียหายมีอายุ ๑๘ ป มีปญหาวาจําเลยจะ

อางความสําคัญผิดในเรื่องอายุของผูเสียหายไดหรือศาลฎีกาวินิจฉัยวา ตามประมวลกฎหมายอาญา
มาตรา ๒๗๗ และมาตรา ๒๗๙ ผูกระทําผิดจะตองกระทําแกเด็กอายุไมเกิน ๑๕ ป เรื่องอายุของผูเสียหาย

เปนองคประกอบของความผิดดวย จึงเปนขอเท็จจริงที่วาผูกระทําผิดไดรูหรือไม การรูหรือไมรูขอเท็จจริง
จะผิดหรือไม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๖๒ วรรคหนึ่ง บัญญัติวา ขอเท็จจริงใดถามีอยูจริงจะ

ทําใหการกระทําไมเปนความผิด ฯลฯ แมขอเท็จจริงนั้นจะไมมีอยูจริง แตผูกระทําสําคัญผิดวามีอยูจริง
ผูกระทํายอมไมมีความผิด ฯลฯ จึงเห็นไดวา เมื่อจําเลยสําคัญผิดในเรื่องอายุของผูเสียหาย แมความจริง

ไมใชอยางที่จําเลยสําคัญผิด จําเลยยอมไมมีความผิด
á¹Ç·ÕèÊͧ เห็นวา อายุของหญิงเปนขอเท็จจริงซึ่งเปนองคประกอบของความผิด

ถาผูกระทําไมรู ถือวาผูกระทําไมมีเจตนากระทําความผิดฐานนี้ ตามมาตรา ๕๙ วรรคสาม เชน
คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒÈÒŮաҷÕè öôðõ/òõóù จําเลยกระทําชําเราผูเสียหายÍÒÂØ ñô »‚

ô à´×͹ โดยผูเสียหายยินยอม แตจําเลยࢌÒ㨼ԴNjÒผูเสียหายÍÒÂØ ñ÷ »‚ เพราะผูเสียหายมีรูปรางใหญ
ตัวสูงเทาจําเลย พูดจาฉะฉานเหมือนผูใหญ อีกทั้งยังทํางานที่โรงงานผลไมกระปองซึ่งจะรับเฉพาะ
คนที่มีอายุ ๑๗ ปขึ้นไปทํางาน ศาลฎีกาวินิจฉัยวา เชื่อไดวา จากรูปราง การพูดจา และงานที่ผูเสียหายทํา

มีเหตุผลทําใหผูพบเห็นเขาใจวาผูเสียหายมีอายุเกินกวา ๑๕ ปได ฟงไดวาจําเลยสําคัญผิดโดยเขาใจวา

ผูเสียหายอายุ ๑๗ ป ยอมมีผลใหจําเลยไมรูขอเท็จจริงวาผูเสียหายอายุไมเกิน ๑๕ ป ซึ่งเปนขอเท็จจริง