Page 332 - 08_กฎหมายอาญา_Neat
P. 332

๓๑๙




                 ใหคํานึงถึงอายุ ประวัติ ความประพฤติ สติปญญา การศึกษาอบรม สุขภาพ ภาวะแหงจิต นิสัย อาชีพ
                 สิ่งแวดลอมของผูกระทําความผิดและเด็กผูถูกกระทํา ความสัมพันธระหวางผูกระทําความผิดกับเด็ก

                 ผูถูกกระทํา หรือเหตุอื่นอันควรเพื่อประโยชนของเด็กผูถูกกระทําดวย
                                 ¢ŒÍÊѧà¡μ ÁÒμÃÒ ò÷÷ ÇÃäˌÒ
                                 ศาลจะสั่งใหมีการคุมครองสวัสดิภาพของเด็กแทนการลงโทษก็ได ถาเขาเงื่อนไข ดังนี้

                                 ๑.  ผูกระทําความผิดจะตองอายุไมเกิน ๑๘ ป (ขณะกระทําความผิด)
                                 ๒.  เด็กผูถูกกระทําอายุกวา ๑๓ ป แตยังไมเกิน ๑๕ ป

                                 ๓.  เด็กผูถูกกระทํายินยอม
                                 ๔.  ศาลที่มีอํานาจพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว มีอํานาจพิจารณาใหมี
                 การคุมครองสวัสดิภาพของเด็กผูถูกกระทําหรือผูกระทําความผิด ตามกฎหมายวาดวยการคุมครองเด็ก

                 แทนการลงโทษก็ได
                                 ÁÒμÃÒ ò÷÷ ÇÃäˡ

                                 ในกรณีที่ไดมีการดําเนินการคุมครองสวัสดิภาพของเด็กผูถูกกระทําความผิดตาม
                 กฎหมายวาดวยการคุมครองเด็กแลว ผูกระทําความผิดäÁ‹μŒÍ§ÃѺâ·É แตถาการคุมครองสวัสดิภาพ
                 ดังกลาวไมสําเร็จ ศาลจะŧâ·Éผูกระทําความผิดนอยกวาที่กฎหมายกําหนดไวสําหรับความผิดนั้น

                 เพียงใดก็ได ในการพิจารณาของศาลใหคํานึงถึงเหตุตามวรรคหาดวย
                                 ¢ŒÍÊѧà¡μ ÁÒμÃÒ ò÷÷ ÇÃäˡ

                                 มาตรา ๒๗๗ วรรคหกนี้บัญญัติขึ้นเพื่อใหรับกับความในมาตรา ๒๗๗ วรรคหา
                                 ๑)  ¡àÇŒ¹â·É ใหแกผูกระทําความผิด ในกรณีที่ไดมีการดําเนินการคุมครองสวัสดิภาพ
                 ของเด็กผูถูกกระทําหรือผูกระทําความผิดตามกฎหมายวาดวยการคุมครองเด็กแลว หรือ

                                 ๒)  ŧâ·É  ผูกระทําความผิดนอยกวาที่กฎหมายกําหนดไวสําหรับความผิดนั้น
                 เพียงใดก็ได ในกรณีที่การคุมครองสวัสดิภาพดังกลาว äÁ‹สําàÃç¨

                                 ทั้งนี้ ศาลจะตองคํานึงถึงเหตุตามวรรคหาดวย
                                                 ó
                                 ÁÒμÃÒ ò÷÷ ·ÇÔ  ถาการกระทําความผิดตามมาตรา ๒๗๖ วรรคหนึ่ง หรือมาตรา
                 ๒๗๗ วรรคหนึ่งหรือวรรคสอง เปนเหตุใหผูถูกกระทํา

                                 (๑)  รับอันตรายสาหัส ผูกระทําตองระวางโทษจําคุกตั้งแตสิบหาปถึงยี่สิบป และปรับ
                 ตั้งแตสามแสนบาทถึงสี่แสนบาท หรือจําคุกตลอดชีวิต

                                 (๒)  ถึงแกความตาย ผูกระทําตองระวางโทษประหารชีวิต หรือจําคุกตลอดชีวิต
                                 ͸ԺÒÂ
                                 มาตรานี้เปนผลที่ทําใหผูกระทําความผิดตามมาตรา ๒๗๖ วรรคหนึ่ง หรือมาตรา ๒๗๗

                 วรรคหนึ่งหรือวรรคสอง ตองรับโทษหนักขึ้น ถามีผลเกิดขึ้นคืออันตรายสาหัสตามอนุมาตรา (๑) หรือ


                     ๓   พ.ร.บ.แกไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ ๒๗) พ.ศ. ๒๕๖๒ ลง รกจ.เลม ๑๓๖/ตอนที่ ๖๙ ก/หนา ๑๒๙/
                 ๒๗ พ.ค. ๖๒
   327   328   329   330   331   332   333   334   335   336   337