Page 83 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๗๐

ÊÃØ»¢ŒÍáμ¡μ‹Ò§ÃÐËÇ‹Ò§
¡ÒáÃÐทําâ´Â¾ÅÒ´ (ÁÒμÃÒ öð) ¡Ñº¡ÒÃสํา¤ÑÞ¼Ô´ã¹μÑǺؤ¤Å (ÁÒμÃÒ öñ)

ÁÒμÃÒ öð ¡ÒáÃÐทําâ´Â¾ÅÒ´ ÁÒμÃÒ öñ ¡ÒÃสํา¤ÑÞ¼Ô´ã¹μÑǺؤ¤Å

๑) มีบุคคลอยู ๓ ฝาย ๑) มีบุคคลอยู ๒ ฝาย
๒) ตองรับผิดฐานพยายามตอบุคคลแรกที่มุงหมาย ๒) ไมตองรับผิดฐานพยายามตอบุคคลแรกที่
กระทําตอ ยกเวน ผลเกิดขึ้นกับบุคคลแรกดวย มุงหมายกระทําตอ
ผูกระทําก็ตองรับผิดในผลของการกระทํานั้น

๓) ฐานะหรือความสัมพันธหามโอน โดยอาง ๓) ฐานะหรือความสัมพันธหามโอน โดยอาง
มาตรา ๖๐ ตอนทาย มาตรา ๖๒ วรรคทาย
๔) ผลของการกระทําพลาดไป ถาความผิดสําเร็จ ๔) การกระทําผิดตัว ถาความผิดสําเร็จผูกระทําตอง
ผูกระทําตองรับผิดในผลของการกระทํานั้น รับผิดในผลของการกระทํานั้น แตถาไมสําเร็จ

แตถาไมสําเร็จผูกระทําตองรับผิดฐานพยายาม ผูกระทําก็ตองรับผิดฐานพยายามสําหรับ
สําหรับการกระทําตอบุคคลที่ ๒ การกระทําตอบุคคลที่ถูกกระทํา

¤ÇÒÁสํา¤ÑÞ¼Ô´ã¹¢ŒÍà·ç¨¨ÃÔ§

ÁÒμÃÒ öò “ขอเท็จจริงใด ถามีอยูจริงจะทําใหการกระทําไมเปนความผิด หรือทําให
ผูกระทําไมตองไดรับโทษ หรือไดรับโทษนอยลง แมขอเท็จจริงนั้นจะไมมีอยูจริงแตผูกระทําสําคัญผิด

วามีอยูจริง ผูกระทํายอมไมมีความผิด หรือไดรับยกเวนโทษ หรือไดรับโทษนอยลงแลวแตกรณี
ถาความไมรูขอเท็จจริงตามในวรรคสามแหงมาตรา ๕๙ หรือความสําคัญผิดวามีอยู
จริงตามความในวรรคแรก ไดเกิดขึ้นดวยความประมาทของผูกระทําความผิด ใหผูกระทํารับผิด

ฐานกระทําโดยประมาท ในกรณีที่กฎหมายบัญญัติไวโดยเฉพาะวาการกระทํานั้นผูกระทําจะตองรับโทษ

แมกระทําโดยประมาท
บุคคลจะตองรับโทษหนักขึ้นโดยอาศัยขอเท็จจริงใด บุคคลนั้นจะตองไดรูขอเท็จจริงนั้น”
¤íÒ͸ԺÒÂ

๑. การสําคัญผิดในขอเท็จจริงตามมาตรา ๖๒ นี้ เปนบทบัญญัติใหเปนคุณแก
ผูกระทําผิดโดยถือตามหลักเจตนาในการกระทําของบุคคลตามความเขาใจของผูกระทําในขณะ

กระทําผิดนั้น แมขอเท็จจริงจะไมมีอยูจริง และการกระทํานั้นครบองคประกอบความผิดแลว
แตผูกระทําไดกระทําเชนนั้นโดยเขาใจขอเท็จจริงเปนอีกอยางหนึ่ง ดังนี้ ตามมาตรา ๖๒ ใหวินิจฉัย

ความผิดหรือความรับผิดตามความเขาใจในขอเท็จจริงของผูกระทําอยางที่เขาใจ ซึ่งขอเท็จจริงดังกลาวนี้
จะไดมาจากพยานหลักฐาน ที่คูความนําสืบ ถาตามขอเท็จจริงที่ไดความนั้นเปนดังที่ผูกระทําเขาใจ

การกระทํานั้นจะมีความผิดเพียงใดหรือไม ถาเห็นวาการกระทํานั้นไมเปนความผิดไมตองรับโทษ
หรือรับโทษนอยลงก็ตองวินิจฉัยไปตามนั้น