Page 107 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
P. 107
๑๐๐
๔) เมื่อจับบุคคลตามหมายจับไดหรือคนพบคนหรือสิ่งของที่มีหมายใหคนแลว
ถาสามารถจะทําไดใหสงบุคคลหรือสิ่งของนั้นโดยดวนไปยังศาลที่ออกหมายหรือเจาพนักงานตามที่
กําหนดไวในหมายแลวแตกรณี เวนแตจะมีคําสั่งเปนอยางอื่น (มาตรา ๖๔)
๕) ถาบุคคลที่ถูกจับตามหมายจับนั้นหลบหนีหรือมีผูชวยใหหนีไปได
ใหเจาพนักงานผูจับมีอํานาจติดตามจับกุมผูนั้นไดโดยไมตองมีหมายจับอีก (มาตรา ๖๕)
¡Ã³Õ¡ÒèѺâ´ÂäÁ‹ÁÕËÁÒ¨ѺμÒÁ¢ŒÍ¡àÇŒ¹¢Í§¡®ËÁÒÂ
เนื่องจากในบางกรณีมีการกระทําผิดเฉพาะหนาหรือเหตุการณที่มีความจําเปน
เรงดวนที่ไมอาจจะไปรองขอหมายจับได ดังนั้นประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาจึงไดกําหนด
เปนขอยกเวนไววา กรณีใดบางที่เจาพนักงานตํารวจสามารถดําเนินการจับกุมผูกระทําความผิดได
โดยไมตองมีหมายจับดังปรากฏหลักเกณฑในมาตรา ๗๘
ÁÒμÃÒ ÷ø “พนักงานฝายปกครองหรือตํารวจจะจับผูใดโดยไมมีหมายจับ
หรือคําสั่งของศาลนั้นไมได เวนแต
(๑) เมื่อบุคคลนั้นไดกระทําความผิดซึ่งหนาดังไดบัญญัติไวในมาตรา ๘๐
(๒) เมื่อพบบุคคลโดยพฤติการณอันควรสงสัยวาผูนั้นนาจะกอเหตุรายใหเกิด
ภยันตรายแกบุคคลหรือทรัพยสินของผูอื่นโดยมีเครื่องมือ อาวุธหรือวัตถุอยางอื่นอันสามารถอาจใช
ในการกระทําความผิด
(๓) เมื่อมีเหตุที่จะออกหมายจับบุคคลนั้นตามมาตรา ๖๖(๒) แตมีความจําเปน
เรงดวนที่ไมอาจขอใหศาลออกหมายจับบุคคลนั้นได
(๔) เปนการจับผูตองหาหรือจําเลยที่หนีหรือจะหลบหนีในระหวางถูกปลอย
ชั่วคราวตามมาตรา ๑๑๗”
(ñ) ¡Ã³Õ¡ÒèѺ¡Ã³Õ¤ÇÒÁ¼Ô´«Öè§Ë¹ŒÒμÒÁÁÒμÃÒ ÷ø (ñ) เจาพนักงานตํารวจ
จับไดโดยไมตองมีหมายจับ หากวาเปนความผิดซึ่งหนา
จากบทบัญญัติมาตรา ๗๘ (๑) จะเห็นไดวากฎหมายใหอํานาจในการจับกุม
หากเจาพนักงานตํารวจไดพบเห็นวามีบุคคลได¡ÃÐทํา¤ÇÒÁ¼Ô´«Öè§Ë¹ŒÒ ซึ่งความผิดซึ่งหนาที่กฎหมาย
ไดบัญญัติหลักเกณฑที่ใหถือวาเปนการกระทําความผิดซึ่งหนานั้นไวในมาตรา ๘๐
¤ÇÒÁ¼Ô´«Öè§Ë¹ŒÒ “ความผิดซึ่งหนาที่ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
มาตรา ๘๐ ไดบัญญัติไว มาตรา ๘๐ ที่เรียกวาความผิดซึ่งหนา ไดแก ความผิดซึ่งเห็นกําลังกระทํา
หรือพบในอาการใดซึ่งแทบจะไมมีความสงสัยเลยวาเขาไดกระทําผิดมาแลวสด ๆ
อยางไรก็ดี ความผิดอาญาดังระบุไวในบัญชีทายประมวลกฎหมายนี้ใหถือวา
ความผิดนั้นเปนความผิดซึ่งหนาในกรณีดังนี้
(๑) เมื่อบุคคลหนึ่งถูกไลจับดังผูกระทําโดยมีเสียงรองเอะอะ