Page 129 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

๑๒๒

¢ŒÍÊѧà¡μ
๑) ในการจับกุมใชหลักเกณฑที่กําหนดไวในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา นอกจากนี้ ไดมีคําพิพากษา
ศาลฎีกาที่ไดวางหลักเกณฑในเรื่องของการจับกุมไว กลาวคือ
(๑) การจับแมจะเปนการ¨ÑººØ¤¤Åã¹·ÕèÊÒ¸ÒóР¡ç¨ÐμŒÍ§ÁÕËÁÒ¨Ѻ เวนแตจะเขาขอยกเวนตามประมวล
กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๗๘
(๒) กรณีมี¼ÙŒ¢ÍãËŒ¨Ñºâ´Âᨌ§Ç‹ÒºØ¤¤Å¹Ñé¹ä´Œ¡ÃÐทํา¤ÇÒÁ¼Ô´áÅÐᨌ§´ŒÇÂÇ‹Ò䴌Ìͧ·Ø¡¢äÇŒμÒÁÃÐàºÕº¹Ñé¹
äÁ‹à»š¹¢ŒÍ¡àÇŒ¹·ÕèãËŒอํา¹Ò¨¾¹Ñ¡§Ò¹½†Ò»¡¤ÃͧËÃ×ÍตําÃǨ¨Ñºâ´ÂäÁ‹μŒÍ§ÁÕคําÊÑè§ËÃ×ÍËÁÒ¢ͧÈÒÅ เนื่องจากมิใชกรณี
เปนความผิดซึ่งหนาหรือมีเหตุจําเปนอยางอื่นที่ใหจับได (บันทึกสํานักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา เรื่องเสร็จที่ ๔๕๒/๒๕๔๖
(หารือปญหาขอกฎหมายเดียวกับการจับกุมฯ)) ดังนั้น กรณีดังกลาวจึงจับกุมมิได
(๓) การทําบันทึกการจับกุมจะบันทึก ณ ที่เกิดเหตุ หรือสถานีตํารวจ ก็สามารถกระทําไดเพราะ¡®ËÁÒÂ
äÁ‹ä´ŒºÑ§¤ÑºÇ‹Ò ¨ÐμŒÍ§ทําºÑ¹·Ö¡¡ÒèѺ¡ØÁã¹Ê¶Ò¹·Õè·Õè¨Ñº¡ØÁ การทําบันทึกการจับกุมที่สถานีตํารวจซึ่งกระทําในเวลา
ไลเลี่ยกัน จึงกระทําได (คําพิพากษาฎีกาที่ ๒๘๙๒/๒๕๓๖)
(๔) แมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๘๔ วรรคทาย จะบัญญัติมิใหนําคํารับสารภาพ
นั้นจับกุมเปนพยานหลักฐานก็ตาม แต¢ŒÍ¤ÇÒÁÍ×蹫Öè§à»š¹¢ŒÍà·ç¨¨ÃÔ§·Õè»ÃÒ¡¯ã¹คําÃѺÊÒÃÀÒ¾ กฎหมายมิไดหามนํามา
รับฟงเสียทีเดียว ดังนั้น ขอความหรือขอเท็จจริงใด ซึ่งมิใชคํารับสารภาพวาเปนผูกระทําความผิด หากเจาพนักงานตํารวจ
ไดแจงสิทธิในขณะที่ผูนั้นถูกจับแลว กฎหมายไมไดหามมิใหรับฟงเสียทีเดียว (คําพิพากษาฎีกาที่ ๑๒๘๐/๒๕๕๗)
(๕) ¡ÒÃäÁ‹á¨Œ§ÊÔ·¸Ôตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๗/๑ ทําãËŒºÑ¹·Ö¡¡ÒèѺ¡ØÁ
äÁ‹ÍÒ¨ÃѺ¿˜§ä´Œ (คําพิพากษาฎีกาที่ ๔๐๖๓/๒๕๔๙)
๒) บันทึกการจับกุมเปนสิ่งสําคัญอยางยิ่งตอการสอบสวนดําเนินคดี เพราะจะเปนสิ่งที่บงบอกวามีการ
กระทําความผิดหรือไม ดังนั้น
(๑) ในบันทึกการจับกุมจะตองŧÃÒÂÅÐàÍÕ´áË‹§¾ÄμÔ¡Òóตางๆ ที่เกิดขึ้น ขอเท็จจริงที่เจาพนักงานตํารวจ
ผูเขาทําการจับกุมไดดําเนินการอะไรบาง เชน กอนเขาทําการจับกุมไดมีการเฝาสะกดรอยติดตามผูกระทําความผิด มีการใช
สายลับเขาไปสังเกตการณเก็บขอมูลและไดขอเท็จจริงอยางไรบาง
(๒) จะตองมีรายละเอียดที่แสดงใหเห็นวาผูกระทําความผิดนั้นä´Œ¡ÃÐทํา¡ÒÃáÅÐ㪌ÇÔ¸Õ¡ÒÃÍ‹ҧäÃบาง
ที่เขาองคประกอบความผิด
(๓) มีÀÒ¾¶‹ÒÂáÅоÂÒ¹ËÅÑ¡°Ò¹ÍÐäÃบางที่สามารถนําไปในการยืนยันถึงการกระทําความผิด
ตลอดจนการทําแผนผังแสดงใหเห็นถึงการเชื่อมโยงของผูรวมกระทําความผิดวาใครทําหนาที่อยางไรในการที่กระทําความผิด
ไดทําเปนขบวนการ เพราะจะสามารถดําเนินคดีกับผูกระทําความผิดทุกคนที่เกี่ยวของไดอยางถูกตองและในขอหาที่หนักขึ้นได
(๔) ในกรณีผูเสียหายเปนเด็ก จะตองºÑ¹·Ö¡äÇŒãËŒªÑ´à¨¹Ç‹Òà´ç¡àÃÔèÁ¶Ù¡ÅÐàÁÔ´ËÃ×Ͷ١¡ÃÐทํา¤ÃÑé§áá
μÑé§áμ‹àÁ×èÍäËË และ¤ÇÃนําคําÊÑÁÀÒɳ¢Í§¹Ñ¡¨ÔμÇÔ·ÂÒËÃ×͹ѡÊѧ¤ÁÇÔ·ÂÒ·ÕèࢌÒËÇÁÊÑÁÀÒɳà´ç¡¹Ñé¹ÁÒÃÇÁ¡Ñº
ºÑ¹·Ö¡¡ÒèѺ¡ØÁดวย เพื่อยืนยันความชัดเจน กรณีไมชัดเจนเรืื่องอายุเด็ก ควรจะตองบรรยายไวดวยวา จากการสังเกต
เรืื่องพฤติกรรมการพูดคุย ลักษณะรูปราง มีเหตุอันควรเชื่อไดวา ผูเสียหายอายุตํ่ากวา ๑๘ ป