Page 161 - 014 IMAN VE KUFUR MUVAZENELERI YENI.indd

OTUZUNCU SÖZ 161

Hem, Onuncu Söz’de isbât edildiği gibi, Cenâb-ı Hak, bütün
esmâsıyla ve kâinât bütün hakàikıyla ve silsile-i nübüvvet, bütün
tahkîkatıyla ve kütüb-ü semâviye, bütün âyâtıyla gösterdikleri ha-
şir ve âhiret kapısını bulmayıp, haşri nefyedip, ervâhlara bir ezeli-
yet isnâd etmişler.

İşte bu hurâfâtlara sâir mes'elelerini kıyâs edebilirsin. Evet
şeytanlar, güyâ ene’nin gaga ve pençesiyle, dinsiz feylesoflarının
akıllarını havaya kaldırıp, dalâlet derelerine atıp dağıtmıştır.
Küçük âlemde ene, büyük âlemde tabiat gibi tâğutlardandır.

َ
ْ
ّ
ْ
ٰ
َ
َ
ِةَوْ َ ْ َ ْ ا ِ َ ِ ّ ْ ِ ْ َو ِ ت ُ ْ ُ َ ْ َ َ ﴿
ُ
ُ ِ
ِ
ِ
ٰ ْ
ٰ
َ
َ
﴾ ۪ َ ۪ َ ّ اَو َ َم َ ِ ْ ا ْ ا
ٌ
ٌ
ُ
ُ
Geçen hakikati tenvir edecek bir seyahat-ı hayâliye sûretinde
nîm-manzûm olarak “ Lemeât ”da yazdığım bir vâkıa-i misâliyenin
meâlini şurada zikretmeğe münâsebet geldi. Şöyle ki:
Bu risalenin te'lifinden sekiz sene evvel, İstanbul’da Ramazan-ı
Şerîf ’te, meslek-i felsefe ile münâsebette bulunan Eski Said’in
Yeni Said’e inkılâb edeceği bir hengâmdadır ki, Fâtiha-i Şerîfe’nin
âhirinde:
َ
ْ
ّ َ
َ
َ
َ
ْ ْ َ ب ُ ْ َ ا ْ َ ْ ْ َ َ ْ َ ْ ا َ ۪ ا طاَ ﴿
ِ
ِ
ِ
ِ
ِ
ٓ
ّ َ
َ
﴾ َ ۪ ّ ا َو
ile işâret ettiği üç mesleği düşünürken şöyle bir vâkıa-i hayâliye,
bir hâdise-i misâliye, rüyaya benzer bir hâdise gördüm ki:
Kendimi, bir sahrâ-yı azîmede görüyorum. Bütün zeminin yü-
zünü karanlıklı, sıkıcı ve boğucu bir bulut tabakası kaplamış. Ne
nesîm var, ne ziyâ, ne âb-ı hayat.. hiçbirisi bulunmuyor. Her ta-
rafı canavarlar, muzır ve muvahhiş mahlûklarla dolu olduğunu