Page 106 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 106
ทุกขเวทนาทางใจไม่เกิดขึ้น ถ้ายังมีบางเรื่องที่เรากลัวหรือคิดแล้วไม่สบายใจ ลองใช้ดูเลย คิดเรื่องน้ันแต่ไม่จาเป็นต้องให้ความไม่สบายใจเกิดข้ึนมาเพื่อ ทุกข์ซ้า เพราะเรารู้วิธีดับทุกข์รู้วิธีป้องกันความทุกข์แล้ว ก็สามารถคิดถึง เรื่องนั้น แต่ให้จิตท่ีว่างกว้างกว่าเรื่องที่กังวลเรื่องท่ีกลัวได้เลย แล้วดูว่า ความคิดเรื่องที่เรากลัวจะยังส่งผลทาให้เรากลัวหรือมีความหนักเหมือนเดิมไหม วิธีทาคือ เวลาคิดถึงเรื่องน้ัน ให้จิตที่โล่งท่ีเบาไปที่ความคิดนั้นและให้กว้าง กว่าความคิด การท่ีคิดเรื่องไหนแล้วให้จิตเบาว่างไปท่ีเรื่องน้ัน สติจะมีกาลัง แล้วก็จะมีช่องว่างระหว่าง “ตัวเรา” กับ “เรื่องที่คิด” ช่องว่างตรงนี้น่ีแหละ ท่ีทาให้ผู้คิดไม่ถูกเร่ืองราวน้ันมาบีบคั้นจิตใจเพราะเขาอยู่ห่างตัว และ จะเห็นชัดว่าจิตกว้างกว่าเรื่องที่คิด ไม่ไหลตามหรือคล้อยตามเร่ืองท่ีคิด การกาหนดรู้แบบน้ีให้ฝึกบ่อย ๆ ทาซ้า ๆ จนรู้สึกว่าพอความคิดขึ้นมาปุ๊บ รู้สึกทันที แล้วก็รู้ว่าเกิดอยู่ท่ีไหน เข้าไม่ถึงใจ
อีกจุดหน่ึงท่ีพึงสังเกตคือกฎธรรมชาติ กฎไตรลักษณ์ คือการเกิดขึ้น- ต้ังอยู่-ดับไปของตัวความคิดเอง อันนี้ควรจะสังเกตควบคู่กันไปเสมอ อย่างเช่น ถึงแม้ความคิดใหม่เกิดขึ้นมาไม่ทุกข์แล้ว แต่ก็ไม่จาเป็นต้องให้เขา ค้างอยู่อย่างนั้นนาน เพราะถ้าตั้งอยู่นานก็มีโอกาสที่เราจะเผลอคล้อยตาม ปรุงแต่งต่อไป ทาให้มีเวทนาทางจิตเกิดข้ึนได้อีก การกาหนดรู้ให้ชัดว่าคิด
98
98
