Page 107 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 107
ข้ึนมาแล้ว ความคิดเกิดแล้วดับอย่างไร เกิดแล้วดับอย่างไร... ตัวน้ีเป็นการ ฝึกปัญญาให้คม ทาให้เห็นธรรมชาติของอารมณ์ท่ีเกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป เกิดข้ึน-ต้ังอยู่-ดับไปอยู่เนือง ๆ พอจิตเราเห็นซ้า ๆ บ่อย ๆ การที่จะหลง เข้าไปยึดให้เขาอยู่อย่างนั้นตลอดไปจะน้อยมาก เพราะจิตจะเข้าใจว่า อ๋อ! เป็นอย่างน้ีเอง เกิดแล้วก็ดับ เกิดแล้วก็ดับ... พอมีความคิดจรพุ่งเข้ามา รู้ ว่าคิดปุ๊บเขาก็ดับแว็บไป พอพุ่งเข้ามาก็ดับแว็บไป... เมื่อเห็นแบบนี้ เวลา นั่งกรรมฐานหรือทาอะไรก็ตาม พอมีความคิดแทรกเข้ามาเป็นระยะ ๆ ก็จะ ไม่กังวลกับความคิดแล้ว เพราะรู้ว่าเป็นเร่ืองปกติธรรมดา พอไม่กังวลกับ อารมณ์จรไม่กังวลกับความคิด จิตก็เปล่ียนเป็นสงบไปโดยปริยาย ทาอะไร ก็มีจิตต้ังม่ันอยู่กับอารมณ์นั้น ๆ ถึงแม้จะมีความคิดแทรกเข้ามาก็จะไม่มี อาการวอกแวกวุ่นวายกระสับกระส่ายราคาญ จิตจะมีความสงบ มีความตั้งม่ัน
นเี่ปน็เรอื่งสาคญั ถา้พจิารณาแบบน้ีจติใจของผปู้ฏบิตัเิองกจ็ะมคีวาม สงบมั่นคงโดยปริยาย กลายเป็นผู้มีความสงบมั่นคงด้วยปัญญา เพราะมี ความเข้าใจในกฎธรรมชาติ มีความเข้าใจว่านี่เป็นเรื่องปกติธรรมดา ไม่ใช่ เรื่องที่เราจะต้องหงุดหงิดราคาญ มีสติรู้ ทาสิ่งที่ทาได้ ณ ปัจจุบันให้ดีท่ีสุด ความคิดเหล่าน้ันที่ปรากฏข้ึนมาก็เพื่อให้เราได้พิจารณาเป็นระยะ ๆ ทาให้เรา มีปัญญามากข้ึน บางทีพอจิตเราอยู่กับอารมณ์ปัจจุบัน มีความสงบ จิตเป็น
99
99
