Page 120 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 120
“ดูการเปล่ียนแปลง” ไม่ต้องบังคับให้เหมือนเดิม แต่ให้มีสติสัมปชัญญะที่จะ เข้าไปรู้ชัด ๆ ว่าอาการของลมหายใจเปลี่ยนแปลงอย่างไร อย่างเช่น หายใจเข้า เป็นเส้นเป็นคลื่น หรือมีอาการสะดุด มีอาการเป็นจุด ๆ เหมือนจุดไข่ปลา หรือขาดไปเป็นระยะ ๆ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตามรู้ให้ชัดตามน้ัน นั่นคือ ตามรู้การเปลี่ยนแปลงของลมหายใจเข้า-ออก
แต่ถ้าใครพอรู้สึกว่างแล้ว รู้สึกถึงอาการพองยุบชัด ก็ตามรู้อาการพอง อาการยุบนั่นแหละ หายใจเข้า...ท้องพองออก หายใจออก...ท้องยุบลง ก็ตามรู้ไป พองข้ึนมาแล้วมีอาการเป็นขณะ ๆ แล้วก็ยุบลงเป็นขณะ ๆ หรือ ยุบแบบยาว ๆ แล้วก็หยุด แล้วก็หายไป... ตามรู้อาการพองอาการยุบว่า เปลี่ยนไปอย่างไร ต่างไปอย่างไร การที่ทาแบบนี้ทาให้ผู้ปฏิบัตินั้นมีอารมณ์หลัก ให้จิตได้ตามรู้อย่างชัดเจน การตามรู้อาการลมหายใจเข้า-ออกหรือ การตามรู้อาการพองยุบ เรียกว่าตามรู้อาการของกายท่ีมีอาการเปล่ียนแปลง ให้เห็นอยู่เนือง ๆ โดยที่ผู้ปฏิบัติไม่ต้องไปปรุงแต่ง ไม่ต้องไปสร้างขึ้นมา และ การตามรู้การเปลี่ยนแปลงแบบนี้ ต่อไปถ้าลมหายใจหมดไปหายไป ก็ต้องรู้ชัด ว่ามันหายไป ไม่ต้องบังคับ แล้วก็สังเกตต่อว่า หลังจากลมหายใจหายไป ว่างไป เบาไป โล่งไปแล้ว มีอาการอะไรเกิดข้ึนมาอีกต่อจากลมหายใจ อาการ ทางกายตรงนี้ เป็นอารมณ์หลักแล้วก็เป็นอารมณ์ปัจจุบัน ขณะท่ีกาลังตามรู้
112
112
