Page 147 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 147
เพราะผู้ปฏิบัติไม่ได้สนใจว่า จิตที่ว่างเบาเขาบอกว่าเป็นเรา เป็นเขา เป็นใครไหม ตัวท่ีนั่งอยู่บอกว่าเป็นเรา เป็นเขา เป็นใครหรือเปล่า อันน้ี เป็นเรื่องสาคัญ ที่อาจารย์ย้าว่าเป็นเรื่องสาคัญ เพราะท่ีผ่านมาเวลาสอนไปแล้ว โยคีสามารถทาได้ แต่ไม่เข้าใจถึงสาระ ไม่เข้าใจถึงความสาคัญ อยากจะ ปฏิบัติธรรมเดินหน้าไปเร็ว ๆ แล้วก็ข้าม ๆ ไป โดยที่ไม่เข้าใจพ้ืนฐานที่ สาคัญตรงน้ี
ถ้าเราเข้าใจพื้นฐานที่สาคัญตรงน้ี เห็นถึงความเป็นอนัตตา ความไม่มี ตัวตน พอมีอารมณ์ปรากฏเกิดขึ้นมา จะทาให้ดับอารมณ์น้ันได้เร็ว จิตจะ คลายอุปาทาน และเมื่อจิตคลายอุปาทานแบบนี้ ก็ทาให้ความเป็นกุศลจิตมี กาลังมากขึ้นเรื่อย ๆ อกุศลจะเกิดขึ้นได้ยาก เพราะอะไร ? เพราะไม่มีตัวตน ไม่มีความรู้สึกว่าเป็นเรา มีแต่ สติ สมาธิ และปัญญาพิจารณารับรู้อารมณ์ ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น อันนี้เป็นอย่างหน่ึง อีกจุดหนึ่งที่พึงสังเกตพึงพิจารณา ก็คือว่า ขณะที่เห็นว่ารูปนามกายใจเป็นคนละส่วนกัน เมื่อเห็นรูปนามอันน้ี ไม่ได้บอกว่าเป็นตัวเรา ไม่มีเรา ไม่มีเขา ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร แล้วเราจะรับรู้ อารมณ์ต่าง ๆ ด้วยลักษณะอย่างไร ด้วยความรู้สึกแบบไหน ตั้งเป้าหมาย ของการรับรู้อารมณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไร ? การศึกษาธรรมะก็กลายเป็นว่าเรา รับรู้อารมณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นด้วยความรู้สึกที่ไม่มีตัวตน นอกจากไม่มีตัวตนแล้ว
139
139
