Page 154 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 154
กับความคิดท่ีเกิดขึ้น เป็นส่วนเดียวกันหรือคนละส่วนกัน ถ้าผู้ปฏิบัติ เห็นว่าจิตที่ว่างเบาน้ันกว้างกว่าตัวที่นั่งอยู่ได้ เวลามีความคิดเกิดข้ึนมาก็ จะพิจารณาได้ง่ายว่า ความคิดท่ีเกิดข้ึนกับจิตที่ว่างเบา อันไหนกว้างกว่ากัน ทาไมถึงพิจารณาได้ง่าย ? เพราะเม่ือความคิดเกิดข้ึน เราก็จะรู้สึกว่ามี มโนภาพเกิดข้ึนมา ลองสังเกตดูสิว่า ถ้ามองมโนภาพนั้นด้วยจิตท่ีว่างเบา ท่ีกว้างเท่ากับรัศมีสายตา เวลามีความคิดเกิดข้ึนมาก็จะสังเกตได้ง่ายว่า จิตที่ว่างเบากับมโนภาพท่ีเกิดจากความคิดอันไหนกว้างกว่ากัน และจะเห็น ได้ง่ายขึ้นหรือรู้สึกได้ง่ายขึ้นว่าจิตกว้างกว่าอารมณ์น้ันมากแค่ไหน พอเห็นว่า จิตกว้างกว่าความคิด ก็จะรู้ได้ง่ายขึ้นว่าจิตที่ว่างที่กว้างกับความคิดท่ีเกิดข้ึน เป็นส่วนเดียวกันหรือคนละส่วนกัน อย่าทาแค่คร้ังเดียว จงทาซ้า ๆ บ่อย ๆ เพราะความคิดเกิดข้ึนทุกวัน ถึงแม้เราเห็นแล้ว ตอนนี้มั่นใจ แต่ถ้าไม่ใส่ใจ อยู่เนือง ๆ บ่อย ๆ ก็จะเกิดความรู้สึกว่าทาได้บ้างทาไม่ได้บ้าง พอเผลอ จิต ก็จะไปเกาะไปคลุกคลีอยู่กับความคิดนั้นเป็นอันเดียวกันอีก
จริง ๆ แล้วถึงแม้จะอยู่ที่เดียวกันหรือคลุกคลีกับอารมณ์อันนั้น อย่างไรก็เป็นอันเดียวกันไม่ได้ ถ้าผู้ปฏิบัติพิจารณาเห็นชัดว่าจิตท่ีว่างที่เบา กับความคิดเป็นคนละส่วนกัน แล้วถ้าสามารถทาจิตที่ว่างเบาให้กว้างออก ไปอีก... ไม่ใช่แค่กว้างกว่าตัว แต่กว้างเท่าที่รู้สึกสบายหรือกว้างเท่าท้องฟ้า
146
146
