Page 158 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 158
เกิดขึ้นมาแล้วมีเวทนาทางจิตเกิดข้ึนมาด้วย ถ้ากาหนดรู้ถึงความเป็นคนละส่วนได้ เวทนาทางจิตก็จะเปลี่ยนไป จากที่เคยคลุกคลีอยู่กับความคิด เวทนาทางจิตเป็นความขุ่นมัวความเศร้าหมองความไม่สบาย พอเห็นเป็น คนละส่วนปุ๊บ เวทนาตรงนี้จะบรรเทาเบาบางลง แต่ในขณะเดียวกันบางครั้ง ความคิดหายไปแล้ว แต่เหลือเศษอารมณ์คือเวทนา คือความขุ่น ๆ ความ ไม่สบายภายในเกิดขึ้น ก็กาหนดรู้แบบเดียวกันว่า เวทนาที่เป็นก้อนขุ่น ๆ หนัก ๆ กับจิตที่ทาหน้าที่รู้เป็นส่วนเดียวกันหรือคนละส่วนกัน ส่วนใหญ่แล้ว ถ้าจิตโล่งจิตเบาเม่ือไหร่ความขุ่นจะไม่เกิดข้ึน แต่ความขุ่นอาจจะปรากฏใน ขณะท่ีจิตน่ิง ๆ ได้ เพราะบางครั้งขณะที่จิตน่ิง ๆ บางทีผู้ปฏิบัติเองก็บอกไม่ได้ว่า จิตกว้างกว่าเวทนาอันนั้น แต่ถ้าแยกชัดต้ังแต่แรกว่าจิตที่ว่างท่ีเบานั้น เป็นอย่างไร ก็จะรู้ได้ว่าจิตที่ว่าง ๆ กว้างกว่าความคิดหรือกว้างกว่าเวทนาไหม เพราะฉะนั้น ส่ิงที่เปรียบเทียบได้ง่าย ๆ ก็คือว่า ให้สังเกตว่าจิตท่ีว่าง จิตที่สงบกว้างกว่าตัวหรือเปล่า เพราะสัณฐานของตัวนั้นมีความชัดเจนแน่นอน ว่ากว้างแค่ไหน เพราะฉะนั้น การเปรียบเทียบอย่างนี้ก็จะง่ายข้ึนเช่นเดียวกัน
ที่สาคัญก็คือ พอมีเวทนาเกิดขึ้นมา แค่มีเจตนาที่จะรู้ว่าเวทนาท่ีเกิดข้ึน กับจิตที่ทาหน้าท่ีรู้เป็นส่วนเดียวกันหรือคนละส่วนกัน อันน้ีเป็นอารมณ์ภายใน อาจจะยากนิดหนึ่งแต่ก็ไม่ยากจนเกินไป ถ้าผู้ปฏิบัติต้ังสติให้ดีแล้วนิ่ง
150
150
