Page 23 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 23
ความรสู้ กึ หนกั ความรสู้ กึ ไมส่ บายใจเปน็ เวทนาทางจติ เขาเรยี กเปน็ ความทกุ ข์ ทเี่ กดิ ขนึ้ นกี่ ค็ อื การทา จติ ใหว้ า่ งแลว้ เอาจติ ทวี่ า่ งมาใชป้ ระโยชน์ เอาจติ ทโ่ี ลง่ เบา มาทาหน้าที่ดับความทุกข์ อาจารย์พูดวนไปวนมา แต่จริง ๆ แล้วอยาก ให้ทาทีละอย่าง ให้จาทีละอย่าง ทาไม่ทันท้ังหมดไม่เป็นไร ขอให้เรารู้สึกว่า ทาได้บ้าง แล้วก็คอยทาซ้า ๆ
ทีน้ีต่ออีกนิดหนึ่งเพื่อความชัดเจน การให้จิตที่เบา ๆ กว้างกว่าตัว ออกไปอีก กว้างเท่าห้อง กว้างเท่าบริเวณอาคารบริเวณบ้าน ให้กว้างออกไป หรือทะลุบ้านออกไปเลยก็ได้ ให้กว้างเท่าท้องฟ้า พอให้จิตท่ีโล่งเบากว้างเท่า ท้องฟ้าแล้ว จิตใจรู้สึกสบาย รู้สึกโล่ง รู้สึกโปร่งไหม ? ถ้าทาได้ ลองสังเกตดูนะ ใจท่ีโล่งท่ีกว้างเท่าท้องฟ้า จิตขณะนั้นว่างไหม ? ว่างในท่ีนี้ก็คือ ว่างจาก อุปาทาน ว่างจากความทุกข์ แล้วพิจารณาอีกนิดหน่ึง จิตท่ีโล่ง ที่โปร่ง ที่เบา ท่ีกว้างออกไป เขาบอกว่าเป็นเราหรือเปล่า หรือไม่ได้บอกว่าเป็นเรา ไม่ได้ บอกว่าเป็นใคร เป็นแค่จิตที่โล่ง ท่ีเบา ท่ีสบาย ? แล้วหันกลับมามองดูตัว ที่นั่งอยู่อีกทีหนึ่ง ถามว่า ตัวที่นั่งอยู่ท่ามกลางความว่าง ตัวท่ีเบา ๆ บอกว่า เป็นใครหรือเปล่า ? ไม่ได้ถามว่าจาได้ไหม ตรงนี้ต้องทาความเข้าใจ ถ้าเรา รู้สึกว่าหันกลับมาดูแล้วตัวน่ังอยู่ก็ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร ย่ิงไม่บอกว่าเป็นใคร จิตใจยิ่งรู้สึกโล่งเบา ตัวก็ยิ่งเบา เหมือนสิ่งส่ิงหน่ึงที่ต้ังอยู่เท่านั้นเอง
15
15
