Page 26 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 26
18
กว้างกว่าเรื่องที่คิด แล้วเหมือนเป็นผู้ดู สารวจดูว่าถ้าจิตท่ีโล่งเบากว้างกว่า เร่ืองท่ีคิด มองรอบ ๆ เรื่องราวนั้น มองได้รอบด้านมากข้ึนไหม มองได้หลาย มุมมากขึ้นไหม เรามองจากข้างหน้าออกไป มองจากข้างบนลงมา เห็นเรื่อง ที่กาลังคิดอยู่ว่าเป็นอะไร ดีอย่างไร ไม่ดีอย่างไร เวลามองจากข้างหน้าออก ไป ก็ให้ใจที่เบากว้างกว่าภาพท่ีเห็นกว้างกว่าเรื่องที่คิด เราจะสามารถมอง ได้รอบด้าน
ขณะที่คิดแบบนี้ ลองดูว่า ความคิดหรือเร่ืองท่ีคิดบีบค้ันจิตใจให้ เกิดความเร่าร้อนเกิดความอึดอัดหรือเปล่า หรือว่าคิดได้อย่างสงบ ? เพราะฉะนั้น เมื่อเป็นแบบนี้ ผู้ปฏิบัติสามารถเอาจิตที่ว่างเบาไปใช้กับชีวิตประจาวันได้ สามารถคิดเร่ืองราวต่าง ๆ ได้ แล้วถ้าเห็นจิตท่ีโล่งเบากว้างกว่าเร่ืองที่คิด ความทุกข์เกิดข้ึนได้ไหม ? นอกจากความคิดที่เกิดข้ึนในท่ีว่าง ๆ ไม่ทาให้ใจ เกิดความเครียด ไม่ทาให้ใจเกิดความหนักแล้ว สังเกตต่อว่า จิตท่ีโล่งเบา กับเรื่องที่คิดเป็นส่วนเดียวกันหรือคนละส่วนกัน อันนี้เป็นเรื่องสาคัญ อีกเร่ืองหนึ่งท่ีผู้ปฏิบัติพึงสังเกตพึงใส่ใจ เพราะจะทาให้ผู้ปฏิบัตินั้นมีปัญญา เห็นความเป็นจริงท่ีเกิดขึ้นว่า เรื่องที่คิดกับจิตท่ีโล่งเบาเขาเป็นคนละส่วนกัน พอเห็นเป็นคนละส่วนกัน ความคิดก็ไม่ใช่ของเรา ไม่ได้บอกว่าเป็นเรา แต่ยังมีความคิดมีเรื่องราวเกิดขึ้นให้พิจารณาอยู่ พอคิดข้ึนมา
18
