Page 30 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 30
22
ให้ห่างตัวออกไป จิตท่ีว่างเบาไปไกลแค่ไหน เสียงก็จะไปอยู่ไกล ๆ เช่น เดียวกัน นั่นเป็นเรื่องมหัศจรรย์ของจิตเรา แต่ถ้าจิตมาอยู่ที่หูหรือมาอยู่ ข้างในตัวอย่างเดียว เสียงก็จะกระแทกที่หูกระแทกที่ใจ หรือเข้ามาทิ่มแทงที่หู ท่ีใจ แต่ถ้าเอาจิตที่ว่างเบาไปที่เสียงน้ัน แล้วก็ส่งไปไกล ๆ ให้ไกลไปสุดขอบฟ้า ลองดูว่า เสียงน้ันไกลออกไปด้วยไหม ? น่ันคือจุดที่ผู้ปฏิบัติสามารถพิสูจน์ได้ ทาได้ น่ีคือความมหัศจรรย์ของจิต เป็นธรรมชาติที่สามารถใช้งานได้ดี เพ่ือ ไม่ให้เสียงมารบกวน ไม่ให้เกิดความทุกข์ ไม่กระทบจิตใจ นี่คือวิธีการทาจิตให้ว่าง แล้วเอาจิตท่ีว่างเบามาใช้ประโยชน์
สังเกตดูว่า อาจารย์จะพูดถึงการทาจิตให้ว่างแล้วเอาจิตที่ว่างมาใช้ ให้เกิดประโยชน์ ไม่ใช่เฉพาะตอนที่น่ังกรรมฐาน แต่ที่เน้นคือเรื่องอาการ เช่น ความคิดท่ีเคยรบกวนจิตใจ ทาจิตให้ว่างให้กว้างกว่าเรื่องนั้น และที่สาคัญเลย ไม่ใช่ว่าเอาจิตที่ว่างเบามาไว้ในตัวอย่างเดียว เวลาคิดถึงอะไร ให้จิตที่ว่างเบา ไปที่น่ัน ให้กว้างกว่าเรื่องนั้น กว้างกว่าภาพน้ัน คิดถึงบ้าน ให้จิตท่ีว่างเบา ไปที่บ้าน ให้กว้างกว่าบ้าน คิดถึงท่ีทางาน ให้จิตท่ีว่างเบาไปท่ีทางาน กว้างกว่าที่ทางาน กว้างกว่าห้องประชุม กว้างกว่าโต๊ะ กว้างกว่าออฟฟิศ ให้ กว้างออกไป แล้วลองดูว่า รู้สึกเป็นอย่างไร รู้สึกสบายไหม ? คิดถึงเรื่องราว ต่าง ๆ ก็ให้จิตที่เบาว่างกว้างออกไป เวลาฟังเสียง ก็ให้จิตท่ีเบาว่างกว้างกว่าเสียง
22
