Page 46 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 46
38
ความรู้สึกท่ีสุข เป็นเรื่องเดียวกัน เพียงแต่คนละขั้นตอน เป็นลักษณะของ สภาพจิตที่มีรสชาติแตกต่างกัน มีความละเอียดแตกต่างกันเท่าน้ันเอง แต่ก็เป็นจิตเหมือนกัน เป็นความรู้สึกเหมือนกัน การท่ีให้ผู้ปฏิบัติพิจารณา อย่างน้ีก็เพื่อจะเห็นได้ชัดว่าจิตกับกายเป็นคนละส่วนกัน ความรู้สึกท่ีโล่งเบา หรือจิตที่โล่งเบาจัดเป็นนาม ตัวที่น่ังอยู่จัดเป็นรูป เพราะฉะนั้น คาถาม ท่ีว่า “จิตท่ีโล่งเบากับตัว อันไหนกว้างกว่ากัน ?” นั้น ถ้าเห็นว่าจิตที่โล่งเบา กว้างกว่าตัวเม่ือไหร่ ผู้ปฏิบัติจะแยกได้ชัดเลยว่า ความรู้สึกท่ีโล่งเบากับตัว เป็นส่วนเดียวกันหรือคนละส่วนกัน เพราะเห็นชัดถึงความแตกต่าง จึง สามารถแยกได้ทันที
ทีนี้ขณะที่จิตรู้สึกว่าง รู้สึกโล่ง รู้สึกโปร่ง รู้สึกเบา รู้สึกสบาย ลอง สังเกตต่อว่า ความรู้สึกที่โล่ง ที่โปร่ง ท่ีเบา ที่สบาย หรือจิตท่ีโล่ง โปร่ง เบา สบาย สามารถเคลื่อนย้ายท่ีได้ไหม ? ส่งความรู้สึกที่โล่ง ๆ เบา ๆ หรือ จิตที่โล่งเบาไปไกล ๆ ไปที่ท้องฟ้า แล้วสังเกตดูว่า ใจท่ีโล่งเบาไปอยู่ที่ท้องฟ้า แล้วรู้สึกอย่างไร ? จิตท่ีโล่งเบามีขอบเขตไหม ? ตรงนี้เป็นการย้ายจิต หรือ เรียกอีกอย่างหน่ึงว่าเป็นการกาหนดจิต กาหนดจิตไปที่ท้องฟ้าหรือส่งจิตไป บนท้องฟ้า ให้กว้างเท่าท้องฟ้าไปเลย แล้วก็สังเกตจิตที่กว้างเท่าท้องฟ้ารู้สึก อย่างไร ? โยคีมีคาถามว่า จะให้จิตกว้างเท่าท้องฟ้าได้อย่างไร ? ไม่ต้องไปกังวล
38
