Page 52 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 52
44
ตึง ๆ อยู่ ก็คลายออกไป กว้างออกไป โล่งไป เบาไป น่ันคือการนาจิตท่ี โล่งเบาใช้ประโยชน์ ประโยชน์ตรงนี้คืออะไร ? คือการคลายความตึงเครียด จากการรับรู้อารมณ์ต่าง ๆ ที่เข้ามาทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ ทาให้รูปนี้หรือตัวนี้มีอาการเคร่งตึง มีความหนักเกิดขึ้นมา แต่พอ ทาจิตให้ว่าง แล้วย้ายจิตท่ีว่างไปแต่ละตาแหน่งหรือแต่ละส่วนของร่างกาย จิตที่รู้สึกโปร่ง โล่ง เบาไปตรงไหน รูปตรงนั้นก็โล่ง ก็โปร่ง ก็เบา ก็ว่างไปด้วย เช่นเดียวกัน แต่ประโยชน์ที่สาคัญตรงน้ีก็คือว่า ทาให้ผู้ปฏิบัติรู้ว่าตัวเอง สามารถควบคุมจิต สามารถย้ายตาแหน่งของจิต จะให้อยู่ตาแหน่งไหน จะให้ไปจุดไหนก็ได้ ไม่ใช่จิตพาเราไป เดี๋ยวแว้บไปโน่นแว้บไปน่ี เราจัดการ ไม่ได้เลย จะให้จิตมาอยู่กับอารมณ์หลักตรงน้ี เอาจิตมาอยู่กับลมหายใจ เด๋ียวก็แว้บไปโน่นแว้บไปนี่ ก็กลายเป็นว่าไม่รู้วิธีการควบคุมจิต การวาง ตาแหน่งของจิต
การวางตาแหน่งของจิตหรือควบคุมจิต ก็คือการควบคุมสตินั่นเอง
ไม่ใช่การควบคุมความคิด แต่ควบคุมสติก่อน คือการรู้จักวางตาแหน่งของ สติ/ของจิตตนเองให้ไปอยู่ตรงไหน วางไปตรงไหนรู้ชัดตรงนั้น นั่นคือการ พิจารณาที่ประกอบด้วยสติสัมปชัญญะ การย้ายจิต คือ การกาหนดจิตไป ตรงไหนแล้วรู้ชัดเลยว่าตรงนั้นเป็นอย่างไร จิตเป็นอย่างไร อันน้ีเป็นเรื่อง
44
