Page 54 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 54
46
ไม่ควรทา! แต่ถ้าเราเห็นว่าแยกรูปนามแล้วจิตเรามีความโล่ง โปร่ง เบา สมองก็โล่ง ตัวก็เบา น่ันแหละเป็นเรื่องสาคัญที่เราบอกตัวเองได้ว่าเราได้ประโยชน์อะไร ถ้ารู้สึกว่าทาแล้วดีกับเรา ก็ทาไปพิจารณาไปเร่ือย ๆ เดี๋ยวจะชัดเองว่า เราคิดเอาเองหรือว่าเป็นเรื่องที่รู้สึกได้ทันที ไม่สามารถคิดให้เป็นโดยที่ จิตไม่ได้เป็นได้ การหลอกตัวเองไม่จริงใจกับตนเอง อันน้ันไม่ดีเลย เพราะฉะนั้น การท่ีบอกตนเองได้ว่าทาแบบนี้แล้วดีอย่างไรนั้นเป็นเร่ืองสาคัญมาก ๆ
ทีนี้ขั้นตอนต่อไป การท่ีเราทาจิตให้ว่างให้กว้างแบบนี้ได้ จิตเราให้ กว้างกว่าตัวได้ ให้กว้างเท่าท้องฟ้าได้ เม่ือไหร่ท่ีมีเรื่องท่ีจาเป็นต้องคิดในชีวิต ประจาวันของเรา ก็ทาจติ ให้ว่างให้กว้างน่ีแหละ ว่างจากอะไร ? ว่างจากตัวตน ไม่ใช่ว่างจากเรื่องที่ต้องรับรู้ ท่ีถามตอนแรกว่า จิตที่ว่างเบาบอกว่าเป็นเราไหม จิตท่ีว่างเบาสามารถเคลื่อนย้ายท่ีได้ไหม จิตที่ว่างเบาเคลื่อนย้ายท่ีมา รับรู้ที่มือ ที่แขน ที่ไหล่ ที่บริเวณหทยวัตถุ ท่ีหน้า ท่ีสมองได้ นี่คือการย้ายจิต เปน็ การเอาจติ ทวี่ า่ งเบามารบั รอู้ ารมณ์ ทนี ลี้ องสงั เกตอกี นดิ หนงึ่ เพอื่ ประโยชน์ สูงสุดในการที่เราจะนาไปใช้กับชีวิตประจาวันของเรา ถ้าจิตที่ว่างเบากว้าง กว่าตัวได้ ลองสังเกตดู ให้จิตท่ีว่างเบากว้างเท่าห้องได้ไหม ตรงน้ีเป็นตัว บ่งบอกผู้ปฏิบัติถึงขอบเขตของสติหรือของจิตตนเอง เมื่อกี้ให้จิตท่ีเบากว้าง เท่าท้องฟ้าได้ เราก็ส่งจิตท่ีว่างเบาไปให้กว้างเท่าบ้านหรือกว้างกว่าบ้านได้
46
