Page 53 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 53
สาคัญมาก ๆ เลยแหละ เพราะอะไร ? เพราะบางคนปฏิบัติธรรม จิตมี ความสงบ มีกาลัง มีความตั้งม่ัน มีความผ่องใส แต่ไม่สามารถใช้จิตที่สงบ ที่ต้ังม่ัน ที่ผ่องใสไปในการรับรู้อารมณ์ รู้แต่ว่าจิตสงบ จิตผ่องใสต้ังมั่น กว้างกว่าตัว ห่อหุ้มตัวอย่างเดียว แต่พอมีอารมณ์ต่าง ๆ มีรูป เสียง กล่ิน รส สัมผัส ธรรมารมณ์ปรากฏขึ้นมา ไม่สามารถเอาความรู้สึกท่ีสงบ ที่ตั้งมั่น ท่ีผ่องใสไปรับรู้อารมณ์ได้ ได้แต่รับรู้ไปตามปกติ อันน้ีเป็นพ้ืนฐานที่สาคัญ ที่ผ่านมาก็สอนให้เอาจิตไปรับรู้ตรงน้ัน ให้กว้างกว่าอารมณ์นี้ ซึ่งก็เป็น ขั้นตอนเป็นหลักการอันนี้นั่นเอง ถ้าเรารู้ถึงขั้นตอนรู้ถึงหลักการชัดเจน ก็ สามารถนาไปใช้ประโยชน์ได้อย่างดี
ข้อสาคัญตรงน้ีคือการนามาใช้งาน สาหรับผู้ปฏิบัติใหม่ การที่รู้จัก ย้ายจิตท่ีว่างเบาของตนเองไปที่หทยวัตถุ ไปท่ีหน้า ไปท่ีสมองได้ เมื่อไหร่ที่ รู้สึกว่าบริเวณสมองบริเวณศีรษะมีอาการเคร่งตึงข้ึนมา ก็ทาจิตให้ว่างด้วย การแยกรูปนาม แล้วส่งจิตหรือปล่อยจิตออกไปไกล ๆ ในท่ีว่าง ๆ ทาจิต ให้กว้าง อาการเคร่งตึงที่รูปก็พลอยหายไปด้วย จิตคลายจากอุปาทาน จิตก็ จะว่างได้เร็ว จิตว่างเร็วสมาธิก็เกิดขึ้นเร็วเช่นเดียวกันน่ันเอง อีกอย่างหนึ่ง การที่เรารู้วิธีการทาจิตให้ว่าง/การแยกรูปนาม เราไม่ต้องไปกังวลว่าเป็นการ มโนเอาเองไหม การที่เราคิดเอาเองหรือมโนเอาเองไม่เกิดประโยชน์กับตัวเรา
45
45
